Wassenaar – Een stevige handdruk van Hans Lagerberg, lid van het Stimuleringsfonds Rabo Bank, bezegelt de royale gift van € 12.500 aan de Stichting Vleermuisbunker Wassenaar. In een van de weinige gave kamers van de bunker, schaars verlicht met enkele toortsen, neemt Kees Neisingh de gift symbolisch in ontvangst onder toeziend oog van Arjan Siebel, districtshoofd van Staatsbosbeheer. “Uw gift markeert een nieuwe mijlpaal in de restauratie van de bunker.” Met deze woorden bedankt Kees Neisingh, voorzitter van de Stichting Vleermuisbunker Wassenaar, Hans Lagerberg voor zijn gift. “Het betekent dat wij meteen een nieuw piketpaaltje kunnen slaan,” laat hij erop volgen.
Restauratie en herstel
Dat piketpaaltje blijkt de ondertekening te zijn van het contract dat de stichting en de restauratiearchitect Paul Rietbroek aangaan. Met zijn handtekening aanvaardt Rietbroek van het Leidse Architektenburo Veldman/Rietbroek/ Smit, de opdracht om een bestektekening op te stellen en uit te werken voor de restauratie van de bunker aan het Wassenaarse Slag. Het Architektenburo verwierf eerder bekendheid met zijn restauraties van De Burcht, de Sterrenwacht, de Pieterskerk en het Academiegebouw in Leiden. Staatsbosbeheer sloot in de zomer van 2007 de bunker voor het publiek omdat het plafond en enkele wanden scheuren vertoonden. Hiermee kwam een abrupt en vooral ongewenst einde aan de rondleidingen in de zomermaanden en moest op termijn zelfs gevreesd worden dat de verblijfplaats voor de winterslaap van onze gevleugelde zoogdieren letterlijk op de tocht kwam te staan. De bunker, die eigendom is van Staatsbosbeheer, biedt elk jaar weer onderdak aan verscheidene vleermuissoorten waaronder de uiterst zeldzame Meervleermuis.
Rabo-man Hans Lagerberg toont zich verheugd dat hij met zijn Stimuleringsfonds de eerste concrete aanzet kan geven voor de restauratie en het herstel. “Dat is niet alleen belangrijk voor de bescherming van de vleermuizen, maar ook voor het behoud van de bunker als gaaf overblijfsel van de Tweede Wereldoorlog.” Hij voegt eraan toe dat ook zijn coöperatieve bank graag ziet dat Staatsbosbeheer de bunker opnieuw opent voor publieksexcursies, waar jong en oud kennis kunnen maken met de historie en de natuur. Die excursie onderneemt het gezelschap nu al, met enige regelmaat de meters lange slanke wortelslierten van het helmgras buiten opzij duwend. Paul Rietbroek inspecteert de bunker met een ervaren kennersoog waarbij hij een bijzondere interesse in de eerder aangebrachte scheurmeters toont.
Behoud authentieke elementen
Direct na zijn vakantie begint Paul Rietbroek met het opnemen van de bunker om vast te stellen waar herstel nodig is en wat de beste aanpak daarvan is. Arjan Siebel benadrukt dat hij niet alles even mooi moet maken. “Mensen moeten een kijkje in de historie kunnen nemen. Zij moeten kunnen zien hoe de bunker er in de Tweede Wereldoorlog uitzag en kunnen ervaren hoe de Duitsers in de oorlog zich er verschansten en ook woonden.” Kortom, de restauratie moet zich richten op de veiligheid van het bunkercomplex met zijn gangen, kamers, luchtkokers en uitkijktoren. Het instortingsgevaar moet geweken zijn en er moet een vluchtroute komen voor mensen die onwel of misselijk geworden zijn. “Zij moeten snel en veilig naar buiten kunnen”, benadrukt Paul Rietbroek, “dat zie ik als mijn eerste opdracht.”
Er is een aanbod en er is een vraag
“Wij zijn heel blij dat we nu echt aan de slag kunnen”, legt Kees Neisingh tot slot uit. “De economische crisis maakt het er niet gemakkelijker op om voldoende geld bijeen te krijgen voor het herstel. Daarom willen we een bestek dat als het ware bestaat uit deelbestekken, met een kostenberekening per deel. Zo hakken we het benodigde bedrag in stukken en gaan we de boer op om steeds een deel gefinancierd te krijgen. Van een nieuwe ingang en de restauratie van de uitkijkkoepel tot de inrichting van een ontvangstruimte en opbouw van een tentoonstelling.” Die manier van werken biedt vaak onverwachte kansen volgens Arjan Siebel. Hij ziet de toekomst met vertrouwen tegemoet. “Er is een aanbod en er is een vraag. De vrijwillige rondleiders staan te popelen en van het publiek, inclusief scholieren en toeristen, krijgen we steeds weer de vraag: ‘Wanneer gaat de bunker open?’ Die vraag wil Staatsbosbeheer graag snel beantwoorden met nu!”
