Wassenaar – Geboren in Den Haag, in een gezin dat het niet gemakkelijk heeft gehad, mocht Ferry toch op twaalfjarige leeftijd naar Hageveld, het klein-seminarie.
Zijn studie verliep zonder al te grote problemen en in 1964 werd hij tot priester gewijd. Ferry werd benoemd als kapelaan (assistent van de pastoor in een parochie) eerst in Rotterdam, daarna Sassenheim en in 1968 in Wassenaar. Daar kwam Ferry in een pastorie met collega’s. Pastoor Nooij zwaaide er de scepter. Doordat de gezondheid van pastoor Nooij afnam, in een periode waarin vele priesters uittraden vanwege de grote veranderingen in kerk en maatschappij, kreeg kapelaan Somerwil steeds meer taken toebedeeld. In 1976 ging pastoor Nooij met emeritaat (pensioen) en werd Ferry deservitor. Een functie, niet als pastoor, maar wel met de verantwoordelijkheid van een pastoor voor een parochie. Na het overlijden van pastoor Nooij werd Ferry Somerwil door de bisschop benoemd als pastoor van de Sint Jozefparochie in Wassenaar.
Zijn werk als pastoor werd gekenmerkt door exactheid, toewijding en geloof. Veel veranderingen, waarbij hij zich niet altijd prettig voelde, maar er vaak wel in kon meegaan. En dan ook met volle instemming.
Na Wassenaar is Ferry Somerwil werkzaam geweest als pastoor in Voorburg, Den Haag en Alphen aan den Rijn. Het contact met parochianen in Wassenaar bleef bestaan. Met verjaardagen, jubilea en ook bij minder heuglijke feiten was er een telefoontje, een kaartje of een bezoekje.
In 2005 ging hij met emeritaat en kon, samen met zijn huisgenote, terugkeren naar Wassenaar. In de nieuw gefuseerde parochie H. Augustinus kreeg Ferry de dankbare taak om te kunnen invallen als dat nodig was. En nodig was het! In Duinstede kreeg hij een aanstelling, een zending van de bisschop, om herder te zijn voor de bewoners. Hij kreeg een taak in het bisdom Rotterdam als bezoeker van zieke priesters. Totdat er bij hemzelf zich een ziekte openbaarde waarbij meteen kon worden vastgesteld dat de ongelijke strijd niet gewonnen kon worden.
Gelukkig kon Ferry Somerwil, met Wilma, nog het feest in juni 2012 meemaken: het 50-jarig bestaan van het kerkgebouw van de Sint Jozefparochie. Velen maakten een praatje met hem. Daarna lukte het invallen lukte niet meer. Zijn gezondheid nam zienderogen af. Niet zijn kennis, en kennisoverdracht. Zelf stelde hij de liturgie van zijn uitvaart samen. Het was ontroerend om te ervaren hoe hij hierin ook zijn liturgische talenten heeft ontplooid! Het door zijn collega-priesters latijns gezongen afscheid kwam hem toe.
Dit gezang heeft hem begeleid op zijn laatste reis, daar waar de engelen hem hebben verwelkomd!
Namens de Beheercommissie en Pastoraatgroep van de Sint Jozefkerk,
Emmy van der Wilk.
