Wassenaar – Wanneer je 77 jaar bent en alweer sinds vele jaren in dit prachtige dorp woont, realiseer je je voor de zoveelste keer dat je geluk gehad hebt. Niet dat ik mijn eigen inbreng wil wegcijferen, maar het gaat me in dit stukje vooral om de omstandigheden buiten mij.
Nog net een staartje van een oorlog meegemaakt en vervolgens deel mogen nemen aan de wederopbouw in dit land. Een tweede oorlog is mij bespaard gebleven en dat is zeker niet vanzelfsprekend. Sla de geschiedenisboekjes er maar eens op na. Zo’n 70 jaar geen oorlog in een land! Ik denk overigens dat er geen generatie is die zoveel veranderingen heeft meegemaakt en vrijwel altijd in positieve zin. Soms met vallen en opstaan, maar zo hoort dat. Van vallen leer je meer dan van opstaan. De welvaart nam langzaam maar zeker toe. Denk alleen maar eens aan vadertje Drees, die er toch maar voor heeft gezorgd, dat iedereen vanaf zijn 65e over een redelijk bedrag kan beschikken, los van een eventueel pensioen. Maar ja, sommige mensen willen altijd maar meer en tevredenheid wordt vaak als een kleinburgerlijk begrip gezien. En dan het groene dorp waarin ik woon. Gelukkig liggen de stoeptegels niet allemaal in het gelid – enige variatie kan immers geen kwaad al moet het niet te gek worden – en laat de natuur zien uiteindelijk sterker te zijn dan wij mensen. Juist die plantjes die tussen de tegels groeien moeten we koesteren al was het maar uit bewondering voor de kracht van die natuur! Kortom, richt je leven zinvol in, uitgaande van de mogelijkheden die je (nog) hebt en hou op met zeuren. Val jezelf en anderen niet lastig met negatieve prietpraat. Kijk om je heen – zeker in deze periode van het jaar – en geniet van al dat moois. Dit land, dit dorp, ik ben er blij mee!
Carl Doeke Eisma
