Wassenaar – Na het welkomstwoord van Clarine van Wessem, de wijkmanager van Adegeest, begon het Pianotrio met het werk van Beethoven: Trio Opus 70 no.1 in D “Geistertrio”. Hier klinkt Beethoven impulsief, krachtig, maar ook verfijnd en genuanceerd. Perfect qua articulatie, timing en frasering, maar waar nodig en grenzeloos uitdagend. Misschien is dat wel wat Beethoven zo buitengewoon boeiend maakt. Je voelt de vrijheid waarmee het trio speelt.
Schubert Een bekend lied als ‘Ständchen’ wordt niet als lyrisch succesnummer gebracht. Het Pianotrio zorgde bij de uitvoering van deze bekende “serenade” heel subtiel voor een mooie en lichte sfeer.
Chopin Soerjadi en Kanter bouwde Chopins Sonate voor cello en piano zo spannend traag op om de espressivo-uitbarstingen nog overrompelender te doen uitkomen. Deze aanvankelijke bedachtzaamheid, de contemplatie die dit spel zo sterk karakteriseert, verzandde nergens in lege, spanningsloze retoriek. Steeds zijn zin en zeggingskracht voorhanden. Maar ook passagewerk, polyfonie en harmonische kleur kwamen overtuigend door deze pianist en cellist uit de verf.
Bloch Het trio speelde Nigun (melodie in het hebreeuws) van Bloch uit Baal Shem, een heel melancholisch werk. Het was ook een veelheid van eeuwenoude joodse liederen.
Granados, Albéniz en de Falla Voor wie snakt naar Spaans temperament in deze herfstmaanden is het werk van Granados Danse Espagnole Andaluza Opus 37 no 5 een echte aanrader. Maar dat gold ook voor de werken van Albeniz en de Falla. En dat kun je wel toevertrouwen aan het Pianotrio dat met zoveel passie het werk van deze Spaanse componisten wist uit te voeren.
Piazzolla
“Meer mensen laten kennismaken met “klassieke tango-muziek.” Dit was precies wat de Argentijn Astor Piazzolla (1921-1992) in zijn tijd voor ogen had. Uit onvrede met de traditionele tango, die volgens hem aan muzikale armoede leed, ging hij zich steeds meer in klassieke muziek verdiepen. Zo creëerde hij eigenzinnige tangomuziek met elementen uit de jazz, Zuid-Amerikaanse volksmuziek en hedendaagse muziek. Het werd de basis voor een stijl die later tango nuevo genoemd werd. Door Piazzolla’s vernieuwende aanpak werd deze tango niet alleen gespeeld in de louche bars van Buenos Aires, maar ook in concertzalen. Het stuk heeft alle ingrediënten van de tango nuevo: aanstekelijke ritmes, meeslepende tempoveranderingen en, vooral, een intense en sensuele sfeer waarin uitbundigheid en melancholie elkaar afwisselen. In de bewerking voor het Pianotrio is een grote solorol voor de cello weggelegd, waardoor het stuk dramatiek en diepte krijgt. Weemoed gaat hand in hand met Zuid-Amerikaanse vrolijkheid. Het Pianotrio zorgt voor afwisseling en voor warme tegenstemmen en drive. In Oblivion (vergetelheid) was duidelijk te horen hoe complex de muziek van Piazzolla kan zijn. Dit stuk was heel rustig. Piazzolla’s muziek Bordel 1900 was vrolijk en speels. De violiste Agnes Houtsmuller lichtte toe dat het thema daarvan een code is die het schorem floot als de politie in aantocht was, dan stoof iedereen weg en waren de straten uitgestorven… Tot slot speelde het Pianotrio van Manuel de Falla: Danse espagnole Daarna werd het pianotrio volgens de traditie door Clarine van Wessem, de wijkmanager van Adegeest met bloemen beloond.
In het gastenboek staan vele positieve reacties waaronder: “Spannend zo’n eerste uitvoering in het nieuwe Adegeest”. “Heel bijzonder concert dat was goed te horen in de achterkamer”. “We hebben genoten”. “Topmiddag”. “Heel hartelijk bedankt. Het was weer geweldig en heel mooi”. Concert: Pianotrio Soerjadi-Kanter. Gehoord: 11/10/2015 Adegeest Voorschoten.
Het volgende concert op 8 november wordt verzorgd door concertpianiste Polina Chernova met werken van Chopin en Scriabin.
