Wassenaar – Boris Plavčić (27 jaar) is afgelopen zaterdag 28 mei jl. door bisschop dr. J. van den Hende tot priester gewijd in de HH. Laurentius- en Elisabeth kathedraal te Rotterdam. In een indrukwekkende, pontificale hoogmis, legde de bischop hem de handen op.
Boris Plavčić kreeg aan het eind van de viering, waarin hij werd gewijd, te horen dat hij benoemd is in de parochie H. Augustinus (Katwijk, Oegstgeest, Voorschoten en Wassenaar). Hij zal aan het pastoraal team worden toegevoegd. De leden van het pastoraal team en het parochiebestuur zijn blij met zijn benoeming. Plavčić draaide al mee als diaken in het pastoraal team en is voor de parochianen inmiddels een bekend en geliefd gezicht. Als kapelaan Plavčić of kapelaan Boris is hij een welkome aanvulling aan het pastorale team.
Boris Plavčić (27 jaar) is Kroatisch en afkomstig uit Bosnië-Herzegovina. Op zijn tiende is hij naar Nederland gekomen. Zijn ouders vertrokken omwille van de kinderen, een zoon en twee dochters. Het gezin leefde zeven jaar in onzekerheid over hun verblijfsstatus. Boris haalde in Nederland zijn VMBO-t diploma en aansluitend MBO Internationale groothandel. In 2008 begon hij zijn priesteropleiding aan de Tiltenberg en sinds 2014 aan Vronesteyn (Voorburg).
In het parochieblad ‘De Augustinus’ vertelt hij dat hij gewoon wilde trouwen en kinderen krijgen. Toen hij op uitnodiging van een Kroatische pater op een seminarie (priesteropleiding) ging kijken, trok hem dat niet aan. Hij was een jongen van doen, ontdekken en voetballen. Juist omdat hij al eens alles had moeten achterlaten in Bosnië en de jarenlange onzekerheid van de asielprocedure achter de rug had, zag hij het niet zitten om alles achter zich te laten en aan iets nieuws te beginnen. Hij wist ook niet of hij zonder vrouw en kinderen zou kunnen. Pas na een bijzondere ervaring in Lourdes brak het verlangen door: “Ik wil priester worden”. Hij hoopt nu door te geven, wat hij zelf heeft gekregen. Op de vraag of hij niet bang is om een metgezel te missen, antwoordt hij: “Ik heb een metgezel en dat is Christus. Ik ervaar Hem echt concreet in mijn leven. (…) Ik heb het celibaat ook nooit gezien als een last. Het is meer: waar kies je voor? Ik hoop echt dat het celibaat nooit wordt afgeschaft. Het is voor mij niet een kruis, maar een weg waarop ik Christus in mijn totale overgave mag volgen.”
