Wassenaar – Altvioliste Evgeniya Peschankaya en pianist Erwin Rommert Weerstra gaven zaterdagavond 3 september een mooi klassiek concert in een bomvol Kasteel Duivenvoorde.
Ze speelden onlangs in deze samenstelling en dat bleek een goede formule. Dat er weer zeer talentvolle musici waren uitgenodigd was het publiek van tevoren waarschijnlijk al duidelijk.
Na een korte toegankelijke inleiding door de pianist speelde Weerstra Mozart Rondo D majeur K 485. Het stuk werd gecomponeerd in 1786 toen de componist heel druk bezig was met het componeren van de opera Figaro. Daarna volgde de sonate Op 120 no 2 van Brahms. Geïnspireerd door het spel en de toon van de klarinettist Richard Mulfeld componeerde Brahms in 1891 ook een versie voor de altviool.
Met gemak speelden beide musici het stuk met een ongekende souplesse.
Voor de pauze speelde Weerstra nog 2 stukken van Liszt uit de Années de pelerinage. Franz Liszt werd in eigen tijd vereerd als een ware duivelskunstenaar, die met zijn virtuoze pianospel het hart van menige vrouw op hol deed slaan. Maar vóór alles was hij een vernieuwer, die de ambitie koesterde ‘een speer in de oneindige ruimte van de toekomst te slingeren’. En dat was zeer voelbaar in de stukken die Weerstra met veel krachtenexplosies en temperamentvol pianospel speelde. Na de pauze speelde Weerstra eerst solo Schubert-Liszt (Der Doppelganger en der Muller und der Bach) gevolgd door Bruch. Nu werd het een subliem samenspel met de altvioliste Evgenia Peschanskaya die samen op een gave wijze Bruch (Koi Nidrei= Aramees woord voor geloften) wisten te vertolken. Het betreft een soort vergiffenis van niet nagekomen geloften van het afgelopen jaar. Daarna soleerde Weerstra met werken van Debussy (Estampes). In dit werk gaat het om impresionistische beelden van respectievelijk het Verre Oosten, het Moorse Spanje en een mysterieus in regensluiers gehulde tuin in Parijs. Tot slot speelde Weerstra een werk van Ravel (La valse). Deze versie maakte Ravel ook voor 1 piano, deze wordt zelden uitgevoerd vanwege de extreem hoge moeilijkheidsgraad. Weerstra kon in dit stuk de onstuimigheid ervan goed laten horen. Na de bloemenhulde en het aanhoudend applaus speelde Weerstra als toegift een rustig stuk om het publiek weer op adem te laten komen.
Ground (Z D221) gecomponeerd door Henri Purcell.
Wie nog niet eerder naar een concert van de Toonzetter is geweest, kan dit gemis op het Herfstconcert van 29 oktober te niet doen: dan treedt het Trio 258 op. Zij zullen onder meer werken van Mozart, Tjaikovsky en Rachmaninoff spelen.
