Wassenaar – Sinds jaar en dag wordt er hondenbelasting geheven in Wassenaar, maar wordt er niet daadwerkelijk specifiek voor honden voorzieningen aangeschaft.
Nu hebben honden niet alleen als ’s mens trouwste vriend een rol, maar zijn zij daadwerkelijk voor gehandicapten, beperkten en bijv bij PTSS een onmisbare mantelzorgvriend(in) geworden. De hulphond is een gegeven geworden in het dagelijks leven van iedereen, jong en oud, die leven met een beperking waar hun hond juist de steun en toeverlaat zijn geworden.
In Wassenaar is het helaas nog niet zo dat er pro-actief gehandeld wordt op komend beleid en helemaal niet wanneer het VN-verdrag Handicap betreft.
Afgelopen week ben ik, Fractie Hagen, als lichamelijk beperkte, naar het hondenstrand geweest. Althans, dat was de bedoeling. Tot de kluft heb ik het volgehouden met tussenstops, maar durfde met geen mogelijkheid naar beneden, want ik was bang om niet meer naar boven te komen.
De toegankelijkheid van het hondenstrand laat zeer te wensen over. Wanneer je als (hulp)hondeneigenaar keurig wil genieten van een stranddag en dus netjes de tocht naar het hondenstrand onderneemt, kom je bedrogen uit.
Allereerst de verwarrende bordjes aan beide kanten met: verboden toegang om vervolgens met je rolstoel, krukken, rollator, scootmobiel de enorme zandberg te moeten bedwingen om vervolgens de steile aftocht in hetzelfde zand naar het strand te ondernemen. Er is totaal geen mogelijkheid om af te koelen bij een tentje en de blaren zullen inmiddels gebrand zijn in de poten van de honden en de kinderen die op slippertjes dit hebben volbracht.
In dit geval is het dus wel de (be)lasten, maar niet de lusten.
Wat mij betreft kan de strandvlag halfstok zolang deze situatie zo blijft. Toegankelijkheid en inclusie voor iedereen!
Brenda Hagen
Fractie Hagen
