De Messiaskerk in Wassenaar zet haar deuren altijd wijd open voor het Van Wassenaer Orkest. Opnieuw op zondagmiddag 14 april 2019. Onder leiding van Benjamin Boers bracht het VWO muziek van Rossini, Mozart en Haydn. Imanol Casán was solist in Mozart’s pianoconcert 24.
Het concert opende met de Ouverture Tancredi van Ro
ssini. Meteen al werden de bezoekers getrakteerd op een variatie aan smaken, kleuren en stemmingen: van verfijnd en delicaat tot pompend en opzwepend. Zo werd zelfs deze ouverture een verrassing.
Daarna speelde het VWO pianoconcert 24 van Mozart, die in dit pianoconcert alle emoties en inventiviteit de vrije loop laat. In het allegro werd de melodielijn door het VWO ingezet en daarna overgenomen door de piano. Meteen al maakte Imanol Casán indruk door zijn feilloze techniek en elegante toon, rond, maar nergens zwaar. De heldere pianoklank mengde zich goed met het orkest. In de cadens leefde Imanol Casán zich helemaal uit met snelle versieringen. Het samenspel In het larghetto, lukte goed: een uitvoering waarin de solist en het orkest iets wezenlijks te vertellen hadden. Hoewel Imanol Casán de toon zette, kregen de strijkers en blazers alle ruimte om mooi te musiceren. In het pianospel in het derde deel, het allegretto, bleek de gedifferentieerde sfeer en gespierde klank van Imanol Casán. Het geconcentreerd spelende VWO en de solist bewezen Mozart eer.
Ademloos werd geluisterd naar de toegift: Estampes 3 van Debussy: ‘Tuinen in de regen’. De natuur in al zijn facetten: wind, opkomend onweer en regen. Hier toonde Spanjaard Imanol Casán zijn talent in de vertolking van een muziekstuk met Spaanse trekken.
Haydn componeerde 106 symfonieën. Zijn eerste symfonieën waren ongecompliceerd. Symfonie 99 is een veel moeilijker muziekstuk met een subtiel opgebouwde dynamiek. Het VWO wist overtuigend zijn weg te vinden in de complexe partituur. Dit muziekstuk draagt het gevaar in zich van rommelig samenspel. Dat was hier niet het geval. Het orkest speelde dit stuk in veel kleurnuances. Eenstemmig in verscheidenheid kwamen de strijkers en blazers tot elkaar in het adagio. Het laatste deel: Finale: vivace vraagt een enorme concentratie van de strijkers. Het lukte het VWO om dit deel tot een goed eind te brengen. De dirigent, Benjamin Boers, wist het publiek met dit VWO en Imanol Casán te boeien tot de laatste maat in dit feest van verrassing en herkenning!
