Voorschoten – 14 april speelde pianist Marc Wielart werken van Schubert/Liszt, Chopin, Zemlinsky en Rachmaninoff in een druk bezocht woonzorgcentrum Adegeest. Mede door de aansprekende toelichting van Wielart was het publiek muisstil.
Schubert/Liszt:‘Auf dem Wasser zu singen’ is een lied van Schubert bewerkt door Liszt in deze pianotranscriptie. In het gedicht bevond de pianist zich op het deinende water; dit was goed te horen tijdens de introductie. Dit lied ging over het versmelten met de natuur en de tijdloosheid. Liszt heeft van Schuberts muzikale vertolking de mogelijkheden van de piano goed gebruikt. De zangstem dook op in verschillende lagen en registers, soms ongemerkt in de bas en ook virtuoos richting het slot. Het bijzondere aan de compositie was dat de melodie overal naadloos past in de kabbelende omgeving van het dansende water.
Chopin: De scherzi van Chopin zijn vooral fascinerend vanwege de grillige thema’s. Voor de pianist was het een uitdaging de fysiek zware, stormachtige passages en de intieme rustige passages te ordenen. Zowel het tweede als het derde scherzo waren in structuur te ontleden in een A-B-A vorm. Het trio in het tweede scherzo bestond onder andere uit een prachtig gezongen koraal en verschillende speelse walsjes. Deze werken in de compositie bijzonder goed als ze geïmproviseerd lijken; vluchtig maar met een melancholische ondertoon.
In het derde scherzo zette Chopin de luisteraar even op het verkeerde been door te beginnen in een driedelige maatsoort.
Zemlinsky: Zemlinsky heeft de piano vooral gebruikt om zich als componist te ontwikkelen. De taal is tekenend rond het fin de siècle. Zemlinsky is de enige compositiedocent geweest van Schoenberg. Zonder zijn zoektocht naar een nieuwe taal, tijdens de beginjaren van het expressionisme, is de Tweede Weense School zoals we die kennen, ondenkbaar. De pianist heeft in zijn onderzoek ‘Jewish Composers in a Social Context’ de historische context onderzocht: In ‘Stimme des Abends’ zijn nieuwe geluiden te horen, chromatische ontwikkelingen en donkere koralen. Soms klonk er een waarschuwende stem, die mogelijk de voelsprieten van Zemlinsky voor sociale tendensen vertolken. Wielart maakte een duidelijk eerbetoon aan zijn overleden leermeester Ton Hartsuiker. Graag speelde hij het werk van Zemlinsky in zijn nagedachtenis.
Rachmaninoff: Rachmaninoff was erin geslaagd om zowel de Russische romantische muziektraditie als de mogelijkheden van de ‘moderne tijd’ te laten klinken in zijn preludes. Het mechanische van de eenentwintigste eeuw en een vleugje weemoed versterken elkaar. Soms was er een belletje te horen van een kerkje of een troika (rijtuig), dan weer de weerbarstigheid van het Russische leven en de geur van donkere aarde.
Als dank voor het applaus speelde Marc Wielart een toegift: Scarlati (sonate d-klein) en van Handel (menuet in g-klein). In het gastenboek staan vele positieve reacties waaronder: “Prachtig concert; wij hebben genoten;het was fantastisch;het was heel erg mooi ”.
9 juni volgt de reeks ‘Geef Adegeest vleugels’ met een pianorecital van Tobias Borsboom.
