Vanaf 2013 zijn in Nederland de verzorgingshuizen in een rap tempo verdwenen. Het beleid van de overheid was en is er op gericht, dat ouderen zo lang mogelijk in hun eigen huis blijven wonen. Dit, indien nodig, met hulp van de thuiszorg of mantelzorg. Soms bestaat er de mogelijkheid van een particulier verzorgingshuis, maar meestal kunnen ouderen alleen nog in een tehuis worden geplaatst als zij voldoen aan een bepaalde ZZP normering. Dat betekent, dat zij alleen opgenomen kunnen worden als thuis wonen echt niet meer kan. Daarom gaat het veelal om dementerende ouderen of ouderen, die niet meer zelfstandig kunnen wonen vanwege een beperking. Zij worden dan opgenomen in een verpleeghuis.
Deze verpleeghuizen staan in deze corona crisis volop in de aandacht. Terecht, want hoe naar is het, dat de bewoners geen bezoek mogen ontvangen en als het ware opgesloten zitten in het verpleeghuis? Gelukkig hebben vele mensen zich het lot van deze bewoners aangetrokken en wordt er van alles georganiseerd om deze mensen op te vrolijken Er wordt voor hen gezongen, getekend, kaartjes gestuurd, taartjes en kroketten gebracht en ga zo maar door. Maar hoe zit het nu met al die ouderen, die thuis moeten blijven wonen? Ouderen, die nog te goed zijn voor een verpleeghuis? Die in hun eigen huis wonen, of in een aanleunwoning?
Door alle waarschuwingen en regelgeving van overheidswege over de gevaren, die corona voor ouderen met zich mee brengt, gaan deze mensen vaak nauwelijks de deur meer uit, komen hun kinderen in de laatste weken niet meer op bezoek vanwege het besmettingsgevaar, worden de boodschappen voor de deur gezet en is menselijk contact vaak alleen mogelijk via de telefoon.
Voor hen wordt er niet gezongen, komen er geen kaartjes, geen taartjes en geen kroketten. En ook zij hebben het in deze tijd hard nodig. Juist deze groep mensen zal niet snel om hulp vragen. Ze zijn immers nog ‘self supporting’ en actief?” Het leven van veel van deze ouderen werd voor de coronatijd dan ook gevuld met zaken als bingo, bridge, klaverjassen, ouderen gym, muziekoptredens, maaltijden met elkaar en gezellig samenzijn in de soos, of een bezoek van kinderen en kleinkinderen. Al deze dingen zijn door corona ineens weggevallen.
Dan is er ook nog de categorie van thuiswonende ouderen, die mantelzorg krijgt van hun partner. “Mijn moeder is dementerend”, vertelt Sandra Heins. “Zij woont nog thuis, maar ging voor de corona crisis drie keer per week naar de dagopvang. Dat gaf mijn vader een beetje lucht en zij vond het heerlijk. Nu kan dat allemaal niet meer. Mijn vader, die zelf al ruim op leeftijd is, moet mijn moeder nu al 9 weken lang helemaal zelf verzorgen. Dat is bijna ondoenlijk. Wij doen wat we kunnen, maar het komt toch grotendeels op hem neer. En mijn ouders zijn zeker niet de enigen.”
“Ik gun die lieve oude mensen in het verpleeghuis natuurlijk van harte alle leuke dingen, die er nu voor hen georganiseerd worden, maar wat zou het fijn zijn als die aandacht er ook zou zijn voor de thuiswonende ouderen,” aldus Sandra. “Wat zou het een mooi idee zijn als er juist voor hen met mooi weer buiten weer iets opgestart kan worden in kleine groepjes en op gepaste afstand. Dat zou al zo veel eenzaamheid en narigheid kunnen goed maken. Al is het maar gezellig een kopje thee met elkaar drinken. Ik weet zeker, dat er heel veel vrijwilligers zullen zijn, die dit willen helpen begeleiden of een lekkere appeltaart willen bakken voor bij de thee. En ook daar zou dan leuk iets voor hen gezongen of gemusiceerd kunnen worden. Zou dat niet een prachtig initiatief zijn?“
