Toen ik mijn oudste dochter, die een fan is van het programma ‘de slimste mens,’ vertelde, dat ik Francis van Broekhuizen (links op de foto) zou gaan interviewen, was haar reactie: “Leuk mam, maar die komt toch uit Rotterdam? Het interview is toch voor Wassenaar?”
Francis praat dan misschien op de televisie wel een beetje met een Rotterdams accent, maar dat noemt zij zelf een ‘act’. Want nee, zij komt niet uit Rotterdam. Zij is geboren in Den Haag en helemaal getogen in Wassenaar.
“Ik heb dat Rotterdamse accent een beetje van mijn vader overgenomen, die in Rotterdam werkte”, vertelt Francis, tijdens ons prettige gesprek op een Wassenaars terras. “Ik denk, dat André van Duin ook wel een beetje mijn voorbeeld was in dat Rotterdams. Maar ik kan heel gemakkelijk allerlei accenten nadoen, ik kan ook heel ‘Wassenaars’ praten hoor.”
Uiteraard voegt ze meteen de daad bij het woord, waardoor de bezoekers van het terras hun hoofden naar ons omdraaien.
Dan blijkt meteen, dat Francis een echte BN-er is, want de mensen op het terras spreken haar direct aan om haar er vervolgens van te verzekeren, dat zij volgens hen toch echt ‘de slimste mens’ is en eigenlijk de winnaar had moeten zijn van de finale. Francis gaat daar op haar eigen spontane manier op in.
“Je kunt je nu wel ineens anders voor gaan doen, maar zo ben ik helemaal niet”, zegt Francis. “Ik ben iemand van het verbinden. Dat probeer ik in de muziek ook steeds te doen. Ik wil op zo’n manier de opera voor iedereen toegankelijk maken en het niet als een soort elitair gebeuren presenteren. Ik zing ook heel veel andere nummers dan opera. Zo ben ik te horen op radio 4, maar ook in het televisie programma ‘all together now’.”
“Geregeld kleur ik buiten de lijntjes door bijvoorbeeld mee te doen met ‘Opera Spanga’ of ‘Feijenoord de opera’, vervolgt Francis. “En ik probeer kinderen enthousiast te maken voor de opera. Daarnaast heb ik ook mijn eigen theatershows samen met Gregor Bak en mijn goede vriendin Femke de Graaf. “
“Het is heel jammer dat de politiek de cultuur altijd een beetje in het hoekje zet als een onbelangrijk iets”, zegt ze bedachtzaam. “We mogen dan wel een handelsland zijn, maar cultuur is van onschatbare waarde voor een samenleving en heeft daarbovenop ook nog een behoorlijke economische waarde. Het is echt een misvatting in een maatschappij waarin alles in geld wordt afgemeten. Cultuur biedt bovendien troost en steun en kan de mensen een spiegel voor houden.”
“In deze coronatijd is ook keihard gebleken hoe mensen cultuur missen. Niet naar theaters kunnen gaan, geen voorstellingen of tentoonstellingen kunnen bezoeken. Het is echt een enorme verarming van onze samenleving. Voor corona deed ik 150 voorstellingen per jaar in de vorm van kleine zaal producties. Ik wilde even een time out nemen, maar nu werd me die als het ware opgelegd.
We werden allemaal geconfronteerd met het feit, dat het leven niet zo maakbaar is als we dachten. We moesten allemaal ontdekken wat er nou echt toe deed. Ik ben tot de conclusie gekomen, dat zingen voor mij heel erg belangrijk is voor mijn hele wezen. Gelukkig is er in Duitsland, waar cultuur veel meer gewaardeerd wordt dan in Nederland, onderzoek gedaan naar het besmettingsgevaar bij zang optredens. Daaruit blijkt het gevaar, bij een goede naleving van de corona regels, nihil te zijn. Daar ben ik heel blij om.“
In de maanden van de ‘lock down’ nam Francis dagelijks een lied op, waarmee zij via haar facebook pagina mensen een hart onder de riem stak. Dat zij sowieso iemand is met een groot sociaal gevoel, blijkt wel uit het feit, dat zij 15 jaar lang zieken en gehandicapten begeleidde in Lourdes.
Inmiddels timmert Francis al 23 jaar aan de weg als zangeres en entertainer en stijgt haar ster gestaag. Toen zij nog studeerde en bij haar ouders aan de Windlustweg woonde, werkte zij onder meer bij haar buurman, bakker Niek Kaptein, om haar studie te kunnen bekostigen. Aan het eind van de zaterdag oefende zij dan tijdens het schoonmaken van de glazen pui al ‘de aria van de week’ , die ze voor haar studie moest instuderen. Dit tot groot genoegen van het winkelende publiek en het personeel van de bakkerij.
Voordat Francis cum laude afstudeerde aan het conservatorium, volgde zij een hbo opleiding maatschappelijk werk, doorliep ze de MAVO en de HAVO op het Adelbert College en bracht zij haar lagere schooltijd door op de Bonifaciusschool. “Op de lagere school werd ik gepest”, vertelt Francis, “dat was naar en ik merk, dat ik daar nog steeds bepaalde gevoeligheden aan over heb gehouden. Op de middelbare school dreigde dit weer te gebeuren, omdat ik bij dezelfde jongens in de klas kwam. Ik ben toen afgezakt van het VWO naar de MAVO. Achteraf gezien is dat heel goed voor mij geweest. Ik kreeg een leuke groep vriendinnen en uiteindelijk heeft het me gemaakt tot wie ik ben. Ik ben in alle opzichten mezelf gebleven en ik heb ontdekt, dat humor een hele goede manier is om zaken te relativeren. Het is beter, dat ze om je lachen, dan dat ze je uitlachen. Ik kijk daarom terug op een hele fijne middelbare schooltijd.”
“Natuurlijk heb ik ook het geluk gehad, dat ik uit een heel fijn en warm nest kom”, vervolgt zij, “Ik werk ook nu nog vaak samen met mijn jongste broer Tim, die heel goed kan tekenen en heel creatief is. Hij maakt de decors voor mijn shows. Van mijn vader heb ik het zangtalent geërfd, maar ik vind, dat Tim ook heel mooi kan zingen. Dat is zo gevoelig, daar krijg ik vaak de tranen van in mijn ogen. Bij mijn ouders thuis is het bovendien altijd een soort van ‘zoete inval’. Heel gezellig.”
“Mijn moeder en ik zijn heel erg koningsgezind en wij gaan straks wat boeken over het koningshuis doornemen, want ik ben bij Eva Jinek gevraagd als koningshuisdeskundige en zal dus regelmatig in die hoedanigheid bij haar aan tafel zitten. Al met al heb ik een hele fijne jeugd gehad in Wassenaar en ben nog met grote regelmaat in ‘het Wassenaarse’ te vinden”, besluit Francis ons prettige gesprek.
Na het maken van de nodige ‘selfies ’met mensen op het terras, neemt Francis afscheid en vertrekt naar een volgende afspraak. Haar agenda is weer goed gevuld. Ongetwijfeld zullen we in de toekomst nog veel van ‘onze‘ Francis van Broekhuizen horen en zullen we kunnen genieten van haar veelzijdigheid en haar spontaneïteit.
