Na 25 jaar op de Bonifaciusschool te hebben gewerkt gaat juf Inge Hansen met pensioen. Nog niet meteen, maar met de grote vakantie. Juf Inge is nog een ‘echte’ kleuterjuf . Een kleuterjuf uit de tijd, dat er nog aparte kleuterscholen bestonden en de basisschool nog niet was ingevoerd. De laatste der Mohikanen.
Ze deed haar opleiding in Leiden aan de Haanstra kleuterkweekschool (KLOS) en gaf daarna enige jaren les aan de Vuurvogel in dezelfde stad. Een LOM school met een afdeling voor in ontwikkeling bedreigde kleuters (IOBK).
In 1980 verhuisde Inge naar Wassenaar. Een duobaan in het IOBK was niet mogelijk en daarom werd zij enkele jaren huismoeder voor haar drie kinderen. Toen haar kinderen naar school gingen deed zij enige tijd invalwerk bij het ‘Hummeltje’, om daarna over te stappen naar de Bonifaciusschool. Daar begon zij in 1996 als inval juf en al snel werd ze gevraagd voor een duobaan.
Nu werkt zij vier dagen per week. Op de vijfde dag reed zij jarenlang in alle vroegte naar Overschie om daar op haar kleinkinderen te passen. “Ik werk nog altijd met heel erg veel plezier bij de kleuters”, vertelt juf Inge. “Zij zijn zo spontaan en direct. Heerlijk, ik zal ze ook echt gaan missen.”
“In mijn onderwijsjaren heb ik heel wat veranderingen meegemaakt”, vertelt juf Inge. “De grootste verandering was wel de invoering van de basisschool. Ik moest als kleuterleidster een aanvullende bevoegdheid halen om ook in de hogere klassen les te kunnen geven. Daarbij kwam ook het doorvoeren van allerlei nieuwe onderwijsinzichten en toetsen. Gelukkig hebben wij besloten om die toets cultuur tot een minimum te beperken bij de kleuters. Een toets is immers maar een momentopname.”
Ook de coronatijd heeft een enorme verandering te weeg gebracht in het onderwijs en op de Bonifacius. Er wordt strikt gescheiden buiten gespeeld en alleen de kleuters mogen nog bij elkaar spelen. Er zijn aparte ingangen en de leerkrachten dragen mondkapjes in de gangen en openbare ruimten. “We lunchen zelfs niet meer met elkaar.” In de eerste lockdown heeft ze vanwege haar leeftijd geen noodopvang gedaan, maar in de tweede lockdown wel. “Dat was toch best spannend”, vertelt Inge, die binnenkort haar eerste vaccinatie gaat krijgen. “We merken nu echt, dat ook ouders voorzichtig zijn en hun kinderen sneller thuis houden. Soms heb ik maar een halve klas. In iedere klas zitten wel één of twee kinderen, die iets speciaals hebben. Kinderen, die je langer bijblijven. Maar ik heb een warm hart voor alle kinderen in mijn klas en ik probeer ze altijd zo goed mogelijk te begeleiden. Je bouwt echt iets op in de twee jaar dat ze bij je in de klas zitten. “
“Soms maak je ook hele grappige dingen mee”, vervolgt Inge. “Zo had ik een jongste kleuter, die alles wel heel letterlijk nam. Hij mocht “in” de poppenhoek en “in” de bouwhoek”. Toen hij met de zandtafel mocht spelen, klom hij ook “in” de zandtafel alsof het een zandbak was. Zulke voorvallen vergeet je nooit meer.”
Als ze straks met pensioen gaat zal Inge Hansen zich niet snel vervelen. Ze is dol op zwemmen en wandelen. Bovendien tuiniert ze graag , is ze dol op koken en zingt ze in een koor. Ze ziet de toekomst dan ook zonnig tegemoet.
De feestcommissie is inmiddels druk aan het nadenken over een coronaproof afscheid. “Ik weet nog van niks hoor,” zegt juf Inge, “maar ze zijn vast wel iets leuks aan het bedenken. Ik zal de kinderen en het fantastische team van de Boni dan ook absoluut gaan missen.”
Ongetwijfeld zal juf Inge daarom deze laatste weken extra gaan genieten van ‘haar’ kleuters op ‘haar’ Bonifaciusschool.
