Toos Asscheman-Radder (95) vindt haar twee broers door een tijdelijke opname in een Haags verpleeghuis Toos Asscheman is voor vele Wassenaarders een bekende persoon. Haar hele leven deed ze vrijwilligerswerk in allerlei geledingen van de Wassenaarse samenleving. In de laatste tientallen jaren doet zij dat in het Sophiekehuis.
Toos woont met haar 95 jaren nog helemaal zelfstandig. Echter toen het 4 weken geleden hard stormde kwam de nog altijd kwieke Toos op straat ten val, verbrijzelde haar pols en liep breuken in haar bekken op. Een ziekenhuisopname wilde ze niet, ze wilde koste wat het kost terug naar haar eigen huis.
Dat bleek echter geen haalbare kaart en een verpleeghuisopname voor revalidatie was onvermijdelijk. Omdat er in de Wassenaarse verpleeghuizen geen plaats was om haar op te nemen, kwam zijn terecht in Sammersbrug op de grens van Rijswijk en Den Haag.
Op de eerste avond in Sammersbrug zat Toos in een rolstoel in de eetzaal van één van de negen afdelingen van het tehuis, dat bewoond wordt door 174 mensen. ,,Heeft het u gesmaakt meneer Radder?”, vroeg een verpleegkundige aan de man, die tegenover Toos aan de tafel zat. Toos was meteen alert. Ze hoorde dat haar meisjes achternaam genoemd werd. Een naam, die niet vaak voorkomt.
Meteen vroeg zij aan haar tafelgenoot, die Gerard bleek te heten, of de naam van zijn vader soms Gabriël was. Dat was namelijk de naam van haar vader. Een vader, die ze na de scheiding van haar ouders op haar vijfde jaar nog slechts twee keer gezien had. Aangezien haar tafelgenoot vanwege een hersenbloeding niet kon antwoorden, vertelde diens dochter op de dag, dat Toos haar 95e verjaardag vierde, dat haar opa inderdaad Gabriël heette. En dat er ook nog een andere broer was, die naar zijn vader vernoemd was.
Vader Gabriël was na de scheiding lang vrijgezel gebleven en na vele jaren hertrouwd. Daarom is het leeftijdsverschil van Toos met broer Gerard en broer Gabriël meer dan 20 jaar. Gabriël is maar 6 jaar ouder dan het oudste kind van Toos. Twee dagen later spraken de twee broers en de zus voor de eerste keer met elkaar. Het was een emotionele ontmoeting. De broers wisten dat ze nog een halfzus hadden, maar hadden haar nooit gezien. En Toos wist, dat ze ergens twee kleine broertjes had.
Maar soms lopen levens onbedoeld langs elkaar heen. ,,Hoe bijzonder is het, dat ik precies in Sammersbrug terecht kwam, terwijl er meer dan 60 tehuizen zijn in Den Haag. En dat ik precies op deze afdeling kwam en dat ik van de 174 bewoners precies tegenover mijn eigen broer kwam te zitten.”
,,Als ik in het ziekenhuis was gebleven, of de verpleegster niet had gehoord, dan had ik mijn broers nooit gevonden. Is het de voorzienigheid of is het toeval? Wie zal het zeggen. Het is in ieder geval een prachtig en bijzonder cadeau”, vindt Toos, die er ineens een hele familie bij heeft gekregen.
