De Dorpskerk was op vrijdagdagavond 29 oktober weer het toneel van het klassieke concert waar het Trio 258 voor warme klassieke klanken zorgde. Het Trio bestaande uit violist Eduardo Paredes Crespo, cellist Leonard Besseling en pianiste Lestari Scholtes.
Trio 258 opent het concert met het zelden gespeelde trio ‘Sonatensatz’ van Franz Schubert, dat hij componeerde toen hij nog maar 15 jaar oud was. Het trio bestaat uit slechts een deel. Pas 15 jaar later, op zijn 30e, durfde hij het weer aan om meer te schrijven voor pianotrio. De Sonatensatz is een zeer charmant, haast klassiek werk, waarin Schubert’s lieflijke kant veelvuldig naar voren komt.
Vervolgens speelde het trio het variatiedeel uit het monumentale tweede pianotrio van Sergei Rachmaninoff. Rachmaninoff droeg het werk op aan zijn mentor en beste vriend Tchaikovsky, en liet zich ook inspireren door diens grootse pianotrio. Het trio werd in 1894 in première gebracht, met Rachmaninoff zelf achter de piano. Niet voor niets heeft het werk een zeer uitdagende pianopartij.
Het laatste werk voor de pauze was Mendelssohn’s tweede deel uit zijn eerste pianotrio, een van de meest geliefde pianotrio’s van vandaag de dag. Het Andante uit dit trio is zeer lyrisch en romantisch.
Na de pauze speelt het trio het laatste pianotrio van Joseph Haydn, zijn trio in Es nr. 45. Het driedelige werk laat de veelzijdigheid van Haydn horen: virtuoos en vol humor, en bij vlagen ook melancholisch en beschouwend. Haydn droeg het werk op aan Therese Jansen Bartolozzi, een vooraanstaand pianiste uit zijn tijd. Vooral met het laatste deel daagde hij Bartolozzi uit in haar virtuositeit; een deel vol snelle, pianistische loopjes en frivole interactie met de viool en cello.
Het trio sloot het programma af met een groots werk van de Russische componist Dmitri Shostakovich. Shostakovich droeg zijn 2e pianotrio, dat hij schreef in 1944, op aan zijn goede vriend Ivan Sollertinsky die dat jaar op slechts 41-jarige leeftijd overleed. “Ik ben hem veel dank verschuldigd voor mijn hele ontwikkeling. Zonder hem te leven zal ondraaglijk moeilijk zijn.” schreef Shostakovich over hem. Het vierde deel van het trio verwijst naar de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Hierin hoort u een joodse melodie, dat zich vanuit pizzicati in de viool ontpopt tot een gigantische climax.
Trio 258 trakteerde het publiek op een charmante toegift: de prelude voor twee violen en piano, maar dan uitgevoerd op viool, cello en piano. Het werk is ook van Shostakovich, maar dan uit een hele andere periode; uit een tijd waarin hij zich veel bezig hield met filmmuziek en improvisaties.
Een aanhoudend applaus volgde bij de traditionele bloemenhulde. Zo kwam er een einde aan dit mooie Herfstconcert in de Dorpskerk.
