Oktober is de marathon maand bij uitstek. Na Berlijn vorige week en met Amsterdam en Eindhoven in het verschiet was het afgelopen weekend de beurt aan London. Fleur en Ronald , 2 lange afstand lopers van WZK Tri-Team stonden in de Britse hoofdstad aan de start voor een tocht van 42.195 meter.
De start was in Greenwich waar het tweetal per underground naartoe was gereisd en de finish was bij The Mall, de weg vanaf Buckingham palace langs ST James’s park. De traditie in Engeland wil dat tijdens de marathon veel van de 42.000 deelnemers verkleed gaan, zo spotte Ronald en Fleur onder andere spiderman, een hardlopende brievenbus , een zeester en ook de onvermijdelijke Unicorn. Het weer was werkelijk perfect voor het lopen van de marathon en natuurlijk mochten de toeristische hoogtepunten van de stad niet ontbreken.
Het lopen ging Fleur en Ronald onder deze omstandigheden prima af en genietend van de duizenden toeschouwers die voor een fantastische sfeer zorgden kwamen beide lopers van het Tri-Team stralend over de finish! Fleur knalde ook nog een paar minuten van haar pr af en was zeer tevreden. Met een lekkere pint keken ze terug op een mooie belevenis. Op de Utrechtse heuvelrug om precies te zijn in Doorn stond Jeroen van Duivenboden aan de start van de Devils Trail. 27 kilometer met 500 hoogtemeters lagen er op hem te wachten op een werkelijk schitterende route door de natuur.
Bij de start kon Jeroen gelijk zijn lol op met een steile klim de heuvel op die ervoor zorgde dat zijn maximale hartslag na 200 meter al was bereikt. Gelukkig voor hem ging het daarna over kleine paadjes ook weer bergafwaarts zodat de hartslag wat kon zakken. Ondanks vele trainingen in Meijendel kwam Jeroen erachter dat het op de Utrechtse heuvelrug allemaal net wat hoger, steiler en langer duurt voordat de heuvels beklommen zijn. Maar deze uitdagingen gaat hij graag aan en met een lekker tempo kwam al snel de eerste drinkpost in zicht. Deze zijn bij trailwedstrijden altijd een hoogtepuntje met veel lekkers waar de lopers weer even op kunnen teren.
Na 23 kilometers begonnen de benen wat te sputteren en dan begint het mentale spelletje. Net als je denkt ik ben er klaar mee doemt dan vaak de finish op en dat was deze keer niet anders. Glimlachend stortte Jeroen de heuvel weer af en kwam moe maar voldaan over de finish.
