‘Samen voor Wassenaar’; dat is de titel van het nieuwe coalitieakkoord van VVD, CDA, D66, PvdA en DLW. Blijkens dit akkoord gaat het vernieuwde college werken aan 6 visies, waaronder een economische visie, strandvisie en natuur- en recreatievisie, 4 beleidsvoornemens, op het gebied van sociaal domein, veiligheid, evenementen en jongeren, en dan zijn er nog 6 plannen voor bijvoorbeeld ouderenparticipatie, renovatie van het centrum en huisvesting van de ambtenaren. En dan hebben we nog niet meegeteld: het Verkeersplan, de op te stellen inclusieagenda, inrichting van een gemeentewinkel en verbeteren van het onderhoud in de openbare ruimte. Bij de meeste plannen, visies en voornemens staan geen jaartallen genoemd; dus die moeten ergens in de komende drie jaar worden gerealiseerd.
Het realisme gebiedt, zoals de coalitiepartijen zeggen, dat niet alles onmiddellijk kan aangepakt worden. Dat realisme heeft niet alleen te maken met de financiële grenzen maar met name met wat de ambtelijke organisatie kan verwerken. Vanwege tekorten aan ambtenaren (“we zijn niet in control”) moeten ambities getemperd worden. Het is goed dat onze Wassenaarse politici dit onderkennen. Toch vragen wij ons af, gelet op het grote aantal aan voornemens, of dit besef wel voldoende groot is. Denk je eens in wat er komt kijken bij het opstellen van bijvoorbeeld een visie. Die moet geschreven worden; door ambtenaren in overleg met andere ambtenaren. Vervolgens moeten belangengroepen, vooraf en achteraf, in gelegenheid worden gesteld te participeren in het proces; dat moeten ambtenaren organiseren en begeleiden.
Het resultaat zal zijn dat de visie moet worden bijgesteld; door ambtenaren. Dan gaat de gemeenteraad met moties en amendementen de visie aanpassen; ambtenaren maken het eindproduct. Dan ben je er nog niet, want die visie vraagt om nieuw beleid en dan begint de cyclus weer van voren af aan; door ambtenaren. En als die beleidsplannen dan akkoord bevonden zijn moeten ze uitgewerkt worden; door ambtenaren. En dan zijn we er nog steeds niet, want die uitvoeringsregels moeten toegepast worden; door ambtenaren en gehandhaafd worden; door ambtenaren. En dan hebben we het nog slechts over één visie.
Natuurlijk kan een deel van dit proces uitbesteed worden aan een consultant, maar afgezien daarvan dat die heel duur zijn, zul je toch ambtenaren nodig hebben voor de begeleiding en uitvoering. Vooral de ‘uitvoering’ wordt door politici vaak vergeten en onderschat met soms dramatische gevolgen, zoals in de landelijke politiek is gebleken. Kortom bezint eer gij begint. Anders kom je handen tekort!
