Romantischer kun je het niet hebben: een mooi kasteel, zomerse temperaturen en de natuur op de achtergrond. Het zomerconcert in kasteel Duivenvoorde op 6 september had het allemaal.
De Nederlandse musici, beiden al jaren woonachtig Wenen, verzorgden een prachtig klassiek concert. Zij legden hun ziel bloot in een fantastisch recital met werken van onder andere van Schubert en Brahms.
Lieke te Winkel en Clara Biermasz openden het concert met de zelden uitgevoerde sonate nr. 2 in a-moll D. 385 van Franz Schubert (Wenen 1797-1828).
Schubert studeerde aanvankelijk viool en deed veel ervaring op met musiceren in het strijkkwartet binnen zijn familie. Nadat hij tussen 1812 en 1815 al minstens 10 strijkkwartetten had geschreven, begon hij in 1816, als 19-jarige, aan werken voor viool solo en componeerde hij, zoals hij ze zelf beschreef, 3 sonates voor piano met vioolbegeleiding. In 1836, werden ze door Diabelli
als Sonatines uitgegeven.
Vervolgens speelde Clara Biermasz de mazurka’s opus 17 van Frédéric Chopin (Zelazowa Wola 1810 – Parijs 1849) De Mazurka is een Poolse dans in driekwartsmaat, met een extra nadruk op de tweede tel, dit in tegenstelling tot een wals. De mazurka was rond 1600 als dans geliefd bij de Poolse adel, en werd later als gezelschapsdans populair in Frankrijk, Duitsland en Rusland. Chopin introduceerde de mazurka in het klassieke muziekrepertoire.
Als laatste stuk voor de pauze speelde Lieke te Winkel het Recitativo en Scherzo voor viool solo op. 6 (1911) van Fritz Kreisler (Wenen 1875-1962) Fritz Kreisler, beroemd violist en componist, droeg dit werk op aan zijn door hem bewonderde vriend, de Belgische violist en componist Eugène Ysaye. Deze beantwoordde dit compliment 12 jaar later eveneens met een compositie: hij droeg zijn vierde vioolsonate op aan Kreisler. Na de pauze was het programma als volgt:
Johannes Brahms (Hamburg 1833 – Wenen 1897) ” Thuner Sonate” in A-dur, voor piano en viool, op. 100 Brahms bracht vanaf 1886 drie zomers door aan het meer van Thun in Zwitserland. Hij kreeg er bezoek van zijn goede vrienden, Robert en Clara Schumann en de violist Joseph Joachim. Hij ontdekte dat het leven soms uit pure schoonheid en geluk kan bestaan en schreef in Thun enkele van zijn mooiste composities: een cellosonate, een vioolsonate en een pianotrio (de opusnummers 99, 100 en 101).
Het Allegro amabile van de vioolsonate zou Brahms gecomponeerd hebben. “
In Erwartung einer lieben Freundin”. Het is een muzikaal gedicht ter ere van de zangeres Hermine Spies. Brahms heeft deze sonate zelf nog in 1886 in Thun en in de Weense Musikverein uitgevoerd met de primarius van het toenmalige Wiener Quartett.
Pablo de Sarasate (Pamplona 1844 – Biarritz 1908) introduction et Tarantelle op. 43
Pablo de Sarasate was een Spaanse violist en componist. Zijn composities zijn meestal virtuoos, en zijn vaak geïnspireerd op Spaanse volksmuziek. De Tarantella is echter geïnspireerd op muziek en dans uit Puglia. Als iemand gestoken werd door de
tarantula spin, dan veroorzaakte dat irritatie en soms zelfs hallucinaties. Men dacht vroeger dat de slachtoffers alleen bevrijd konden worden uit de ban van de spin door muziek in het ritme van de bewegingen van de tarantulato, degene die door de spin
gebeten was. Later kwam er een dans bij, waarbij de dansers stampten op de grond, om het vertrappen van de spin na te bootsen.
Clara Biermasz en Lieke te Winkel speelden de sterren van de hemel op deze warme zomeravond.
Na een staande ovatie werd als toegift de Marche militaire van Fritz Kreisler gespeeld.
“Ein kleiner Gruß aus Wien”
