Berkhei, Kerkhoflaantje, een klein idyllisch groen plekje en beschermd (rijks) grondgebied. Een prima plekje voor de oudere bewoners van het Sophiekehuis om met de rollator te wandelen, een doorsteek voor paardenbezitters en een honden uitlaatveld. Een stukje Wassenaar waar de sociale cohesie groot is. Jong ontmoet oud.
Het weghalen van de paaltjes, ten gunste van ondernemers op marktdag is geen probleem, het terugplaatsen ten gunste van bewoners blijkt een onmogelijke taak. Bewoners bellen al jaren regelmatig met de gemeente over die paaltjes, zonder resultaat. Gevolg is dat het Kerkhoflaantje gevaarlijk gebied is waar niemand meer kan wandelen. Niet met de rollator, niet met de hond en als je met je paard richting Duinrell rijdt moet je met een omweg. Het beschermde grasveld wordt zwaar beschadigd door geparkeerde auto’s die er dagenlang staan en als de weg bij Duinrell te vol is wordt de route afgesneden via de Kerkhoflaan. Van beide richtingen rijden auto’s, totale waanzin.
Je kan als gemeente wel een beleid uitzetten, maar als er geen toezicht of handhaving is dan heeft dat beleid geen enkel nut.
Misschien moeten alle mensen met een rollator, hondenbezitters en andere bezoekers van de Berkhei eens een hele dag midden op de rijbaan bij Duinrell gaan staan? Zou er dan ergens iemand wakker worden en denken dat het zo echt niet meer kan? Hoeveel moeite kost het de paaltjes terug te plaatsen? De oplossing is zo simpel, plaats elektrische paaltjes, zet eens handhaving in die een bekeuring uitschrijft. Bestaat er überhaupt handhaving in Wassenaar?
Gemeente Wassenaar, houdt op met dat gesteggel over het opwaarderen van het centrum als niet aan de gewone randvoorwaarden van het eigen beleid voldaan kan worden. Wil je ergens goed eindigen, dan moet je eerst de basis op orde hebben.
En als dat allemaal niet kan, dan liggen er nog genoeg steentjes van de Langstraat om een muur om de Berkhei te bouwen, is het beschermde grondgebied tenminste echt beschermd.
