Met aanbestedingen in Wassenaar gaat het nog wel eens mis. De wetgever heeft indertijd ingegrepen door strenge eisen te stellen bij aanbesteding van werken en diensten. Hoe hoger het bedrag, hoe strenger de eisen om vriendjespolitiek en bevoordeling van aanbieders te voorkomen. Desondanks gaat het nog regelmatig mis. De kosten worden in eerste instantie voor bij de aanbesteding te laag ingeschat en de laagste inschrijver blijkt meer geld te vragen. In een volgend stadium blijkt er sprake te zijn van meerwerk. De gemeenteraad staat dan klem en er moet extra geld uit de gemeentelijke geldbuidel komen. Veelal wordt dan de corona- en de energiecrisis en de oorlog in Oekraïne als oorzaak van de enorme kostenstijgingen aangevoerd.
Maar ook aan de andere kant, wanneer de gemeente iets met een aanbesteding aanbiedt, gaat het regelmatig mis. Het begon ruim 10 jaar geleden, alweer onder burgemeester Hoekema, toen de contracten voor de strandexploitanten op ons kleinschalige familiestrand verlengd moesten worden. Normaal gesproken worden die pacht- en huurcontracten stilzwijgend verlengd, maar Hoekema had bedacht dat schaarse gemeentelijke gronden net als vastgoed moesten worden aanbesteed. Hij zag daarbij de mogelijkheid om bepaalde connecties huurcontracten te geven om, zoals hij het noemde, ‘de kwaliteit van het strand te verbeteren om meer vermogende bezoekers naar het strand te krijgen die ook nog eens meer geld zouden moeten gaan uitgeven’. Hiervoor moesten de bestaande exploitanten het veld ruimen. Ook zouden er strandhuisjes mogelijk gemaakt moeten worden.
Na heel veel gedoe bleek dat de verlenging van de contracten niet tegengehouden kon worden zonder dat de gemeente met grote schadeclaims geconfronteerd zou worden. Knarsetandend moest Hoekema de verlenging van de bestaande contracten toestaan.
Inmiddels lijkt het huidige college dwars te liggen nu de contracten weer moeten worden verlengd. Nu is het betoog dat er een uitspraak is van de rechter (het Didam-arrest) dat eenieder gelijke kansen moet krijgen als de gemeente iets te koop of te huur aanbiedt. Echter, uit recente uitspraken blijkt dat bij verlenging van een contract er geen sprake is van een vrij goed, maar dat er sprake is van een ‘enige serieuze gegadigde’. De huidige contracten kunnen dus gewoon worden verlengd. En zo gebeurt het in andere kustplaatsen, behalve in Wassenaar.
In Wassenaar gaat het vaker mis. Zoals bij het koffiehuisje aan de Buurtweg. Aanbesteed voor verkoop met een succesvolle bieder, maar niet gegund terwijl er ook een onderhandse toezegging was aan een huurder. Een ander bekend horeca-etablissement kreeg echter recent zonder aanbesteding een nieuwe uitbater omdat de wethouder zijn hand over zijn hart streek.
Een sportaccommodatie nabij Maaldrift, gehuurd voor 1 euro van de gemeente, kreeg zonder aanbesteding The American School als nieuwe huurder. Maar als klap op de vuurpijl zijn wel de steigers aan de Havenkade, die eerder al door de projectontwikkelaar werden aangeprezen dat zij gehuurd konden worden van de gemeente, nu toegezegd zijn aan de VVE. Ook zonder aanbesteding.
Kortom, er lijkt een zigzagbeleid te worden gevoerd. Onze fractie wil hierover opheldering, want voor willekeur is wat ons betreft geen plaats in Wassenaar.
Ben Paulides, fractievoorzitter Democratische Liberalen Wassenaar (DLW),
