In februari heeft de gemeenteraad besloten de procedure te stoppen die één extra woning aan het Ammonslaantje mogelijk moet maken. Hiermee komt er een tamelijk roemloos einde aan een vijf jaar durende strijd om een omgevingsvergunning, die buitensporig veel tijd en inzet van het ambtelijk apparaat en de politiek heeft gevraagd.
Het probleem ontstond toen het vorige college indachtig zijn motto “denken in mogelijkheden“ het initiatief van een dorpsgenoot, om een nieuwe woning op een mooi plekje aan het Ammonslaantje te bouwen, steunde. Dit ondanks het feit dat het bestemmingsplan dit duidelijk verbiedt, (“Verdichting is uitgesloten, hierop zal streng worden toegezien”) en de gemeente Wassenaar zelf, tot twee keer toe weigerde om een omgevingsvergunning voor dezelfde kavel te verstrekken.
Hoewel uiteindelijk het recht, zoals vastgelegd in het bestemmingsplan, heeft gezegevierd, zal niemand met genoegen op het proces van de afgelopen jaren terugkijken. De direct omwonenden, die het meest door het initiatief benadeeld werden, hebben ervaren dat via de bestuursrechter een besluit van de gemeenteraad kan worden vernietigd. Om dat te bereiken moest er hard gewerkt worden en een advocaat was onontbeerlijk. Ook is herhaaldelijk een beroep gedaan op de wet openbare overheid om alle stukken boven water te krijgen. De vraag is of burgers die minder weerbaar zijn ook in staat waren geweest om hun recht te halen.
Opvallend is dat gedurende het jarenlang durende proces geen van de pleitbezorgers voor woningbouw van mening is veranderd. Ook de uitspraak van de bestuursrechter leidde bij hen niet tot nieuwe inzichten. Dat er anno nu geen meerderheid meer voor het initiatief is, lijkt eerder te berusten op andere meerderheden in de gemeenteraad.
Aan het einde van de strijd is de initiatiefnemer het meest gedupeerd. En dit is niet een gewiekste projectontwikkelaar die gemakkelijk geld dacht te verdienen, maar een betrokken dorpsgenoot die op een fraai stukje Wassenaar een mooie woning wilde bouwen. Hoewel hij ook zelf had kunnen en moeten zien dat zijn initiatief in strijd was met het bestemmingsplan en dat het dus zeer risicovol was om hierin te investeren, valt niet te ontkennen dat het gemeentebestuur bij hem verwachtingen heeft gewekt die het niet heeft waargemaakt.
Dit dossier kent alleen verliezers. Tot slot een toepasselijk citaat van een voormalig raadslid: “Denken in mogelijkheden, maar wel binnen de afspraken die we met elkaar gemaakt hebben.”
