‘Als je, omdat je nou eenmaal jong en onbezonnen bent, je studie verknalt is je leven niet voorbij. Begin gewoon opnieuw.’ Als een van de zeventien ‘Wijze schatten’ deelt Wassenaarder Simon vandaag zijn ervaringen met de tweedejaars gymnasiasten van het Rijnlands Lyceum Oegstgeest.
Na meer dan 2000 gesprekken in de Leidse regio strijkt dit project, bedacht door Karin Kornelius, neer in Wassenaar. Karin: ‘Generaties met elkaar in contact brengen, interviewtechnieken leren, maar ook gewoon een gezellig gesprek voeren zijn de doelen van het project.’ De interviews vandaag zijn onderdeel van een lespakket. Een gastles, proefinterview en het schrijven van een verslag hoort er ook bij.’ Na een korte introductie door Karin schuiven de leerlingen bij de senioren aan. Koekjes, door de leerlingen meegenomen, liggen als ijsbrekers op tafel.
‘Interviewen is een makkie’ zegt leerlinge Elske. Haar drie opa’s en oma’s praten vaak over vroeger. Het proefinterview met haar oma was leuk. ‘Ze vertelde over haar eerste liefde. Nee, dat is niet mijn opa geworden haha!’ Vandaag zit Elske aan tafel bij Jan, die vertelt over zijn werk. ‘Nederland, in de vijftiger jaren, kwam 100.000 woningen tekort. Toen die nood in de jaren negentig over was, is het Ministerie van Volkshuisvesting, waar ik werkte, opgeheven. Nu gaan ze het weer heropenen. Ja, ja, l’histoire se répète’ zegt hij en lacht.
Docente Inge Booister schuifelt ondertussen met een grote glimlach langs de tafels. ‘Dit is zó leuk. Het delen van deze verhalen is belangrijk. Welke keuzes maak je? Wat zijn de consequenties? Hoe werkt de wereld? Dat leren de jongeren hier vandaag.’
Aan die verschillende tafels gaat het inmiddels over persoonlijke onderwerpen zoals relaties, reizen, prestatiedruk –‘Je moet ook ontspannen meisje, beloof je dat?’ – maar ook over grote thema’s zoals oorlog, milieu en politiek. ‘Wat is het grootste probleem in de wereld?’ vraagt leerlinge Isabelle aan René. ‘Iedereen beslist maar voor een ander tegenwoordig. Daar heb ik het niet op. Je moet elkaar een beetje levensruimte geven. Begrijp je?’ Isabelle knikt instemmend.
Simon praat ondertussen met ‘zijn’ met twee leerlingen over de Elfstedentocht uit 1963. Na 125 kilometer moet hij, met eerstegraads bevroren tenen, het ijs af. Jacob en Nicolaas, 14 jaar na de laatste ‘Elfsteden’ geboren, knikken ja, maar lijken dit verhaal niet direct te begrijpen. En wanneer Simon vertelt over zijn dienstplicht, tweewekelijks verlof en het ophalen van zijn ‘meisje’ van het station blijkt de wereld in de afgelopen zeventig jaar flink veranderd. Dienen in het leger? Verplicht? Het zegt de jongens weinig.
Na een uur nemen de leerlingen afscheid. Terwijl iedereen jas-en-tas bij elkaar zoekt klinken enthousiaste geluiden. ‘Dit was écht leuk!’ en ‘Ik heb zóveel liefdestips gekregen, vet grappig.’ Sociaal werker en organisator Vanessa van Spronssen van SMOW, kijkt uit naar de volgende editie. ‘Ik heb vijftig senioren die graag nog eens meedoen, welke Wassenaarse school haakt aan?’ Meer informatie? Mail naar v.vanspronssen@smowassenaar.nl
