In het afgelopen jaar hebben wij gezien hoe een politiek proces kan ontsporen en kan verworden tot een proces met als enig doel chaos te creëren. Met als dieptepunt het Renbaan Duindigt-dossier, waarin een van de oppositiepartijen zich schuldig lijkt te maken aan cliëntelisme.
Er is door de oppositiepartijen een motie van wantrouwen ingediend met als doel de desbetreffende wethouder te dwingen tot een positief besluit op een onvolledig principeverzoek. Daarbij lijken zij niet te beseffen dat zij nu iets willen bereiken waar ze eerder mordicus tegen waren, namelijk het bouwen van huizen in het groen.
De fractievoorzitter van een van de oppositiepartijen maakt daarbij gebruik van een debattactiek genaamd ‘Gish gallop’, waarbij iemand snel een lange lijst met uitspraken en documenten presenteert om zijn tegenstander te overweldigen. Het idee is om zoveel punten te maken, vaak zonder veel aandacht voor nauwkeurigheid, opdat anderen niet op alle punten kunnen reageren in de beschikbare tijd. Dit kan ervoor zorgen dat het lijkt alsof de persoon die de ‘Gish gallop’ gebruikt het gelijk aan zijn zijde heeft, zelfs als veel van zijn argumenten zwak onderbouwd of misleidend zijn. Het heeft in het afgelopen jaar geleid tot lange raadsvergaderingen die allesbehalve constructief verliepen.
Blijkbaar zijn dit soort raadsleden van mening dat het een leuk spelletje is en dat Wassenaar daardoor een beter bestuur krijgt. Ik ben een andere mening toegedaan en zou liever willen zien dat de oppositie geen zaken torpedeert, maar dat ze met constructieve kritiek komt. Uiteraard met voorstellen om tot betere besluiten te komen.
Ben Paulides, fractievoorzitter Democratische Liberalen Wassenaar (DLW),
