Gecanceld worden overkomt niet alleen BN’ers. Menige ruzie, scheiding of ontslag gaat er ook mee gepaard. Alleen minder in het openbaar wellicht. Janke Dekker werd ‘gecanceld’ door een artikel in een zogenaamde kwaliteitskrant. Wat doet dat met je? Hoe blijf je overeind? Janke maakte er samen met Erik Vlasblom een voorstelling over “Ik volg gewoon mijn hart”. Ze vertelt erover in dit interview.
De voorstelling gaat over vallen en opstaan. Dat is nogal breed, toch? – Ja, maar daar komt het wel op neer. Ik heb een bizarre tijd achter de rug. Mijn man en ik werden gecanceld door een krantenartikel en de mediahype die daarna ontstond was bizar. We leefden een jaar lang in onzekerheid of zoals een goede vriendin het verwoordde; “je leeft in een wereld met ander licht”. Hierdoor kwam het theaterprogramma wat klaarstond om in reprise te gaan in een heel andere context te staan. De relevantie van het oorspronkelijke idee (hoe verder na corona) was er niet meer. Maar door alles wat ik meemaakte ontstond er wel een nieuwe noodzaak.
Wat was die noodzaak? – Door wat ons overkwam begon ik te twijfelen aan alles en iedereen en ook aan mezelf. Essentiele vragen als; Wie ben ik eigenlijk? Waar sta ik voor? Wat blijft er van je over als iedereen van alles over je zegt en alles waar je voor staat in twijfel trekt.
Ik begon alles van me af te schrijven en aangespoord door mijn impresariaat werd dat een voorstelling. Terug naar wat ik het liefst doe en wat me gelukkig maakt; zingen.
Via de liedjes uit mijn jeugd doorloop ik mijn leven en de lessen die ik heb meegekregen. Muziek was altijd belangrijk. Ik zong graag en vond daarin altijd een escape. Ik heb voor elk moment in mijn leven wel een lied wat me ergens aan herinnert of wat me altijd weer weet op te peppen of te troosten en wat helemaal leuk is; door mijn pianist werd ik aangespoord om ook zelf liedjes te gaan schrijven en dat heb ik gedaan. Kortom, mijn creativiteit werd mijn redding.
Waarom juist songs van Barbara Streisand? – “Barbra was een rolmodel voor me. Een sterke onafhankelijk vrouw. De persoonlijke omstandigheden in haar jeugd tonen veel overeenkomsten met die van mij. Ook zij groeide op in een atypisch gezin. Zonder daar nu te diep op in te gaan: wat mij in haar aansprak was – behalve die prachtsongs- haar kracht, haar doorzettingsvermogen. Haar levenslessen. Ze liet zien dat je een obstakel in je leven niet alleen als hindernis kunt zien, maar ook als iets dat je verder brengt in je persoonlijke ontwikkeling. En juist dat laatste heeft mij het afgelopen jaar ontzettend geholpen.
Is het erg privé? – “Ik sta nu 37 jaar op de planken, en dit is mijn meest persoonlijke voorstelling ooit. En toch gaat het tegelijkertijd over vragen die universeel zijn, waarin veel mensen zich herkennen en die iedereen op zeker moment in het leven heeft: schik je je naar datgene wat van je verwacht wordt, door de maatschappij, door je omgeving, door je naasten, of heb je de moed om je hart te volgen, met alle onzekerheden en mogelijke consequenties van dien? Moed te hebben, in de wetenschap dat de gevolgen niet fijn zijn. Maar ook vragen zoals: hoe gaan we tegenwoordig met elkaar om? Waarom praten we zo weinig met elkaar, maar wel veel over elkaar en waarom zo negatief?”
Zware kost dus? – Nee, het is niet enkel kommer en kwel. Er is ruimte voor een lach, relativering is heel belangrijk. Te kunnen lachen om het leven is een groot goed. Hoe pijnlijker iets is, hoe belangrijker de heling van een lach kan zijn. Ja, dat schiet er zo even bij me uit nu, haha, maar het is wel zo, is mijn ervaring.”
En hoe verlaat het publiek het theater na de voorstelling? – “De voorstelling maakt veel los bij het publiek en ik kom na afloop ook altijd even naar voren om met het publiek daar over te praten. Die ontmoetingen na afloop zijn voor mij enorm inspirerend. We leven in een tijd waarin alles een groot feest moet zijn en kwetsbaarheid tonen is eng. Maar wat een wereld van verschil als de maskers af gaan. En dat is wat ik met deze voorstelling probeer. Maskers af, we zijn allemaal maar mensen, we maken allemaal fouten maar de meeste mensen hebben diep van binnen echt geen opzettelijk kwade bedoelingen.
De liedjes van Barbra heb ik voor deze voorstelling vertaald. De originele teksten zijn natuurlijk geniaal, maar om zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven zing ik ze deze keer in mijn eigen taal, in het Nederlands.
“Ik volg gewoon mijn hart” – Zondag 9 maart om 15.00 uur te zien in Theater Warenar Wassenaar.
Kaarten via www.warenar.nl/programma of aan onze Theaterkassa (maandag & woensdag) 10.00 – 14.00 uur – 070 511 8382 | kassa@warenar.nl
