Op zondag 9 maart vond in Brasserie ten Bosch de tweede muziek- en poëziemiddag plaats. Tijdens de inloop genoten bezoekers van koffie of een glas wijn op het terras, terwijl zich binnen een middag ontvouwde waarin de celloklanken en woordelijke voordracht elkaar vonden in een ontspannen sfeer.
De middag stond in het teken van Licht en Donker, een thema dat als een rode draad door het programma liep in de muziek, de gedichten en het samenspel tussen de artiesten.
Cellist Bas Gregoire speelde onder andere twee prachtige sarabandes van Bach en bracht het publiek met zijn spel tot stilte. Zijn muziek, soms weemoedig en dan weer dansend, gaf ruimte voor verbeelding. Met zijn cello als houvast wist Bas zich het muziekspel eigen te maken en de bezoekers te raken.
De poëzie werd verzorgd door Henri Boshouwer Kroet en Ine Duijnkerke. Henri bracht zijn lichtvoetige werk met charme en een twinkeling in zijn ogen. Thema’s als vogels, natuur en de seizoenen zagen het daglicht en er was plaats voor een mooie verwijzing naar zijn oom en dierbare vriend.
Ine nam ons mee in een mix van poésie parlante en spoken word. Het leven in al zijn kleuren werd vertolkt: sprankelmomenten, stil verdriet, kwetsbaarheid en levensvreugde. Met haar typerende schrijf- en spreekvorm waarbij gevoel en verbeelding de boventoon voeren, sprankelde ze op het podium en daarbuiten.
In de pauze was er ruimte voor mooie ontmoetingen. Er werd volop nagepraat, bezoekers spraken met de dichters en bladerden door hun werk. Een lieflijk tafereel was het zesjarige dochtertje van Ine, dat vol trots kaarten en ingelijste woorden van haar moeder verkocht. De gasten lieten zich de hapjes en dranken smaken en genoten van de voorjaarszon.
Als afsluiting ontstond er een betoverend moment toen Bas en Ine samen het podium betraden. De klanken van de cello en de woorden van de dichteres kwamen in een vrije improvisatie van gesproken taal en muziek samen. Het werd een slot dat de middag perfect samenvatte: puur en passievol.
De sfeer was warm en ontspannen. Van de docent die instemmend knikte bij het verhaal over de klas, jonge bezoekers die kaarten kochten om te versturen aan familie, de twee honden die op de celloklanken meekwispelden, een oudere dame die met tranen in haar ogen stilletjes bedankte voor de rake woorden, tot de glunderende eigenaar van Brasserie ten Bosch die zichtbaar genoot van de optredens in zijn zaak. Wie erbij was, weet: dit smaakt naar meer. En wie het gemist heeft? Tot een volgende keer!
