Het is weer zover: Hart voor Wassenaar (HvW) schreeuwt moord en brand in een opiniestuk dat vooral bedoeld lijkt om aandacht te genereren voor de persoonlijke frustraties van haar voorman, in plaats van bij te dragen aan de toekomst van ons dorp. Wie het stuk leest, ziet geen constructieve voorstellen, geen feiten, geen visie – alleen de zoveelste klaagzang, gedreven door rancune en ijdelheid.
Het is tekenend voor een partij die al jarenlang niets wezenlijks heeft bijgedragen aan de raad. Geen enkel concreet voorstel, geen dossier waar ze het verschil maakten, geen samenwerking die verder kwam dan het podium van de raadzaal. HvW staat inmiddels synoniem voor tegenwerken in plaats van meewerken, voor retoriek in plaats van resultaten. En vooral: voor de eenmansshow van een zelfbenoemd redder die elke vorm van tegenspraak als verraad ziet.
Terwijl andere partijen wél verantwoordelijkheid nemen, wél werken aan de dossiers die ertoe doen, blijft HvW hangen in een vertrouwde pose: boos roepen vanaf de zijlijn. Over woningbouw, veiligheid, bereikbaarheid en financiële degelijkheid hebben ze niets constructiefs ingebracht. Sterker nog, als het aan HvW ligt, staat Wassenaar stil – zolang de camera maar draait.
Laten we eerlijk zijn: politiek is geen theater en geen persoonlijk prestigeproject. Het is dienstbaar zijn aan de gemeenschap. En Wassenaar verdient raadsleden die samenwerken, verantwoordelijkheid dragen en resultaat boeken. Geen roeptoeters zonder plan. Geen partijen zonder inhoud. En zeker geen leiders die democratie verwarren met zelfverheerlijking.
Het is tijd dat Wassenaar kiest voor bestuur, niet voor bombarie.
