De generatie, die de oorlog en de bevrijding nog bewust heeft meegemaakt wordt almaar kleiner. Maar het zijn juist deze ouderen, die de ontberingen van de oorlog en ook de vreugde van de bevrijding 80 jaar geleden hebben gekend. Zij weten als geen ander wat vrijheid betekent.
Hoe kan het dan zijn dat er bij de viering van 80 jaar bevrijding in Wassenaar geen enkele aandacht was voor deze mensen? Niets was er geregeld voor de groep, die juist bij deze herdenking de meeste aandacht had moeten krijgen. Zelfs toen op verzoek van de wethouder werd gevraagd of er een presentatie voor hen in het 5 mei programma kon worden opgenomen, werd dit afgewezen door de organisatie. Het zou niet in het programma passen.
Eind maart echter benaderde de SMOW Ellen Klaver en Peter Knijnenburg met het verzoek om een presentatie te geven over de Tweede wWereldoorlog in Wassenaar in de drie ouderen centra. (De Peppel, de Oosthof en Hillenaar). Onderzoeker/schrijver Peter Knijnenburg en journaliste Ellen Klaver hebben namelijk in de afgelopen maanden samen met Harry Vogels een twintigtal artikelen met de titel ‘Wassenaarse verhalen uit de Tweede Wereldoorlog’ gepubliceerd .
Zij voldeden dan ook graag aan dit verzoek van de SMOW en probeerden daarmee het gat, dat bij de 5 mei viering voor deze groep mensen was gevallen, op te vullen. Peter stelde uit de vele documentatie die hij in zijn bezit heeft, een presentatie met beeld en geluid samen. Deze presentatie werd afgewisseld met door Ellen vertelde verhalen van en over Wassenaarders in de Tweede Wereldoorlog .
Steevast eindigde de presentatie met het gezamenlijk zingen van liedjes uit die tijd, die de ouderen allemaal kenden en dan ook uit volle borst meezongen.
Nadat de drie presentaties bij de SMOW succesvol waren geweest en iedereen enthousiast was, volgden er vanaf april meerdere presentaties in verschillende bejaardenhuizen en verpleeghuizen. En steeds opnieuw waren de reacties zeer positief. Niemand van de ouderen werd geplaagd door nare herinneringen, want daar was het de presentatie niet naar. Het was juist een feest van herkenning en herinnering. En de mooie verhalen van de ouderen vol met jeugdherinneringen kwamen na de presentaties vaak snel los.
Belangstelling voor de presentatie was er zelfs van over de Wassenaarse grenzen. Afgelopen week rondden Peter en Ellen de succesvolle reeks af met de laatste twee presentaties. Op verzoek van vele ouderen deden ze ook hierbij de toezegging om weer terug te zullen komen.
Het slot van de presentatie werd gevormd door het zingen van het lied ‘Waar de blanke top der duinen’ , dat eindigt met de zin: “Ik heb u lief mijn Nederland, ik heb u lief mijn Ne-he-derland”.
Die zin, die uit volle borst door de aanwezigen werd meegezongen, verwoordde precies de kern van wat de bevrijding voor de ouderen 80 jaar geleden had betekend.
