Tijdens de opening van de expositie Reflection bij de Kunstgroep Wassenaar gaf Pieter Berkhout – zelf beeldend kunstenaar en docent aan de Kunstacademie Haarlem Leiden – op geheel eigen wijze het startsein voor de tentoonstelling. Vijf oud-studenten van de academie, inmiddels gedreven kunstenaars, presenteren hun werk in de Molen, een inspirerende expositielocatie in Wassenaar.
Berkhout begon zijn toespraak luchtig kritisch. Niet op het werk, maar op de uitnodigingstekst. Daarin wemelde het van grote woorden als identiteit, verstilling, groei en confrontatie. “Allemaal van die woorden die op ‘ie‘ of ‘ing‘ eindigen,” grapte hij. Begrippen die volgens hem vaak eerder bedoeld zijn om kunst te verklaren dan om die werkelijk te ervaren. “Onze academie gelooft: kunst en uitleg zijn geen vrienden,” stelde hij. “Kunst is magisch. En wat je uitlegt, ont-magiseert het.”
Met deze uitspraak raakte hij een belangrijk punt: volgens Berkhout moet kunst niet volledig verklaard of geduid worden. Juist de verwondering en het niet-begrijpen maken kunst waardevol. Kunst is niet bedoeld om ‘begrepen‘ te worden, maar om gevoeld en ervaren te worden – zonder dat er per se woorden aan te pas komen.
Toch liet hij zijn bewondering voor de exposerende kunstenaars niet onbenoemd. “Ik ben ontzettend trots op deze vijf vrouwen. Ze exposeren overal – sneller dan ik kan bijhouden – en maken werk van hoge kwaliteit.” Met gevoel voor humor merkte hij op dat hun succes ten koste ging van zijn eigen carrière: “Ik had minder tijd om zelf te exposeren, want ik was bezig hen les te geven.”
Ook de soms lastige verhouding tussen kunst en verkoop kwam ter sprake. “Als je begint met verkopen, doe je dat voor tientjes. Maar als je naam eenmaal gevestigd is, kunnen de prijzen exploderen – puur door erkenning van een galeriehouder of museumdirecteur.” Zijn advies: “Richt je niet op verkoop, maar op inhoud, verhaal en experiment. Val op. Blijf doorgaan, zelfs als niemand je ziet. Dan komt dat moment misschien waarop de kunstwereld je ineens wél opmerkt.”
Tot slot benadrukte Berkhout het belang van geloof in eigen werk en het blijven zoeken naar verdieping. “De weg van de kunstenaar is er één van vallen en opstaan, maar bovenal van trouw blijven aan je eigen verwondering.”
Met deze inspirerende woorden gaf hij het startsein voor een expositie waarin vijf kunstenaars niet alleen hun werk tonen, maar ook hun persoonlijke ontwikkeling weerspiegelen – op geheel eigen wijze en zonder overbodige uitleg.
Reflection
Wat betekent het om echt te kijken – naar jezelf, naar gebeurtenissen, naar het leven. De tentoonstelling Reflection brengt 5 kunstenaars samen die ieder op hun eigen manier reflecteren op wat er was, wat is en wat zou kunnen zijn. Reflectie is hier meer dan een spiegelbeeld. Het is een innerlijke beweging, een zoektocht, een moment van verstilling of juist een confrontatie.
Sommige werken geven ruimte aan herinneringen en persoonlijke verhalen, andere spiegelen universele thema’s zoals vergankelijkheid, groei en identiteit. Wat al deze werken verbindt is hun vermogen om een dialoog aan te gaan – met de toeschouwer, met het moment en met het leven zelf.
De werken in deze tentoonstelling nodigen u uit tot reflectie. Durf jij ècht te kijken, te vertragen en stil te staan? Sta je open voor herinneringen en verhalen die in sommige kunstwerken misschien ook een deel van jou weerspiegelen?
Mila Joling richt zich op maatschappelijke thema’s en onze huidige ecosystemen, in de breedste zin van het woord. Ze laat zich inspireren door patronen en structuren die zowel in de natuur als in de menselijke systemen terug te vinden zijn. Licht en water spelen vaak een belangrijke rol in haar werk. Mila is gefascineerd door de verhoudingen en relaties tussen mensen, systemen en hun omgeving.Hoe beïnvloedt het ene het andere? Welke reflecties ontstaan er in die wisselwerking?
Soonhwa Kang, die reflecteert haar werk op herinnering, ritueel en verbondenheid, geworteld in haar ervaring als derde generatie Koreaans-Japanse. Met keramiek en inktschilderingen onderzoekt zij stille wisselwerking tussen cultureel erfgoed, identiteit en het gevoel van ergens bij horen. Haar werk nodigt uit tot overdenking over hoe persoonlijke en collectieve geschiedenissen worden gedragen, geëerd en getransformeerd.
Harma de Pont maakt haar werken in een periode waarin haar dagelijkse structuur wegviel. Wat ooit houvast gaf verdween. Dat bracht onrust maar ook ruimte. In die ruimte begon een zoektocht, niet alleen naar ritme en vorm maar vooral naar zichzelf. Hoe verhoudt zij zich tot wat verandert? Hoe blijft zij dichtbij, terwijl alles verschuift? Haar werken zijn stille getuigen van een innerlijke wereld. Geen uitspraken, maar indrukken. Een manier om te blijven voelen terwijl zij voorzichtig vorm geeft aan wat nog aan het ontstaan is.
Maud Ramaekers, werkt met afvalmateriaal, die hun oorspronkelijke functie verloren hebben. In haar handen krijgen ze nieuw leven, nieuwe betekenis. De werken – in deze serie ‘Rhythms of the Soul’ – verbeelden innerlijke bewegingen, gevoelens die vorm krijgen in ritme, kleur, compositie en structuur. Elk werk kent meerdere lagen net als het materiaal. Achter het oppervlak schuilen verhalen, emoties en ervaringen. Wat zie jij als je langer kijkt? Wat wordt er in jou geraakt? Neem de tijd en laat het beeld tot je spreken.
Monique van Urk is gefascineerd door het ongemak van de mens en tegelijk de schaamteloosheid die wij als mensen tonen. De verhalen en daarmee het onderwerp van haar werk is de innerlijke wereld die we allen delen, de donkere kant van de samenleving. Ik laat me hierbij inspireren door de 7 hoofdzondes van de mens: hoogmoed, jaloezie, boosheid, vraatzucht, wellust, hebzucht en lusteloosheid.
Expositie tot 29 juni 2025 in de Galerie in de Molen bij de Kunstgroep Wassenaar, Molenplein 10A in Wassenaar.
Openingstijden vrijdag t/m zondag van 14:00 tot 17:00 uur
