In de week dat het kabinet viel gebeurde er in onze dorpspolitiek iets opmerkelijks. Op drie belangrijke dossiers bereikten de politieke partijen in de gemeenteraad een compromis. Een mooiere reactie richting Den Haag, waar ‘samenwerking in het landsbelang’ een begrip schijnt te zijn uit lang vervlogen tijden, is haast niet mogelijk. Alleen, van een welbewuste actie was natuurlijk geen sprake en waarschijnlijk was de plotselinge samenwerking tussen coalitie- en oppositiepartijen eerder een oprisping dan het nieuwe mantra.
Laten we de onderwerpen eens afpellen. In de eerste plaats was er de unanieme afwijzing door de gemeenteraad van het voorstel van het college om in het programma voor de Noordrand expliciet bepaalde ontwikkelingen zoals van ASH en Avalex tot ‘onderzoeksgebieden’ te bestempelen, waarmee de indruk werd gewekt dat er andere regels voor gelden. Dat is niet de intentie van het college, die wel toegaf dat het verwarrend overkomt. Dus uit het amendement terzake vloeit geen bloed; kleine tik op de vingers van de verantwoordelijk wethouder; en betreffende ontwikkelingen zoals van Defensie op de Maaldrift gaan gewoon door en zullen uiteindelijk door de Raad moeten worden beoordeeld. Dan het burgerberaad Verkeer.
Hierbij schaarde een unanieme raad zich achter een voorstel van D66 om nu geen besluit te nemen over de verschillende adviezen zoals het college wenste, maar besluitvorming uit te stellen naar de momenten dat het Wegencategoriseringsplan en het Verkeersplan worden besproken. Daarmee wordt voorlopig recht gedaan aan de inspanningen van alle deelnemers van het Burgerberaad door niet nu al het snoeimes te hanteren. Maar uitstel betekent geen afstel. Uiteindelijk zal de gemeenteraad toch een oordeel moeten vellen over onderwerpen die hen verdeelt zoals op welke wegen nog wel 50 km/u mag worden gereden en hoe het sluipverkeer moet worden aangepakt. Kortom, de gemeenteraad heeft besluitvorming weer eens voor zich uitgeschoven.
En dan tot slot de renovatie van de binnenzijde van de Paauw. Ook daar een compromis tussen de coalitie en twee oppositiepartijen. Echter een compromis uit nood geboren, omdat een van de coalitiepartijen afhaakte en dreigde mee te stemmen met nog verdergaande voorstellen van de oppositie. Kortom, mochten er dorpsbewoners zijn die dachten dat ‘kumbaya’ was uitgebroken in de Wasssenaarse politiek, dan moeten we toch helaas wijzen op de bovengenoemde feiten.
Maar misschien vergissen we ons en dan is the proof of the pudding gelegen in de bespreking van de Voorjaarsnota. Mocht ook dan het compromis overheersen, maken we een diepe buiging voor de Wassenaarse politiek.
