Misschien mag ik het niet zeggen, maar……Die asielzoekers zorgen voor een hoop onrust!
Zit ik laatst met een thermoskan koffie en een paar heerlijke gevulde koeken van bakker Kaptein met mijn vriendin Loes op ons vaste bankje op de Berkhei uit te kijken over de Duinrellweg, zien we hordes asielzoekers langslopen. Nou hebben Loes en ik er niks op tegen dat mensen, die onveilig zijn in hun eigen land in ons land worden geholpen. Maar dit waren alleen maar jonge knullen. En allemaal in merkkleding en op dure sportschoenen. Waren het nou allemaal homo’s, die in hun land niet geaccepteerd werden? Of politieke tegenstanders van het regime dan? Vervolgde Christenen?
“Nee Kaat,” zei Loes, die nooit om een vette roddel verlegen zit. “Dit zijn gelukszoekers. Ze springen aan de andere kant van de Middellandse Zee in een gammel bootje en komen dan in Griekenland of Italië aan land. Ze moeten die gasten gelijk terugsturen. Maar nee hoor, ze sturen ze verder en dan komen die gasten allemaal via veilige landen naar de landen waarvan zij denken dat de geldbomen tot in het Walhalla groeien. Als ze één keer hier zijn, laten ze hun hele familie overkomen.”
Ik nam een slok koffie en bedacht me, dat ik het niet helemaal met Loes eens was omdat ik weet dat er ook vluchtelingen zijn die een goede reden hebben om naar een veilig land te vluchten. Zo hoorde ik over een jong gezin uit een onveilig land in Zuid-Amerika, dat met de dood bedreigd werd door het regime daar, de junta, en dat ze wel moesten vluchten. Ze moesten alles achterlaten. Ook hun familie. De kerk bij mij in de straat heeft zich over hen ontfermd. Zij deden er ook alles aan om zo snel mogelijk Nederlands te leren en zich in te zetten voor de maatschappij. En zo zijn er natuurlijk meer.
Maar ik moest Loes in dit geval wel gelijk geven. Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over die asielzoekers in Duinrell. Hoewel er weinig officieel is vastgelegd, leeft bij veel inwoners het gevoel dat niet alle problemen naar buiten komen zoals veiligheid op straat, aanranding, diefstallen en intimidatie. Dat is niet niks. En als het serieus wordt opgepakt door de politie, waar ik van uitga, dan horen we er niets meer over. Waarom eigenlijk niet?
De meeste verhalen horen we dus niet eens. Die worden keurig onder het tapijt geveegd. Denk maar eens aan al die vechtpartijen op Duinrell. De ambulances rijden af en aan, zo lijkt het soms wel. En de daders; worden die gestraft? Nee hoor, die worden gewoon overgeplaatst naar een ander asielzoekerscentrum.
Laatst hoorde ik van mijn buurvrouw een verhaal van een Wassenaars kindje, dat in de zandbak wilde gaan spelen in een wijk waar veel statushouders waren ondergebracht. Het kindje werd door vier kinderen van de statushouders aan de haren getrokken en geschopt en kreeg zand in de ogen gegooid met de mededeling dat witte kinderen niet welkom waren. De ouders van het kindje durfden geen aangifte te doen uit angst een steen door de ruit te krijgen.
Ik moet nu wel een beetje hiermee oppassen want het is een verhaal dat ik alleen maar heb gehoord. Maar de politie schijnt ervan te weten, heeft ook onderzoek gedaan maar brengt niets naar buiten. Zo blijft het dus in nevelen gehuld en is het gissen wat nu wel en niet is gebeurd. En dat gebeurt gewoon allemaal in ons eigen veilige (?) Wassenaar.
“Hoe komen die gasten trouwens aan een fatbike?” zegt Loes wijzend naar drie jonge asielzoekers op fatbikes. “Krijgen ze die ook gratis van de gemeente? Mijn dochter zei laatst nog dat mijn kleinzoon ook om zo’n ding gevraagd had voor zijn verjaardag. Weet je wat die dingen kosten? Nou, mijn kleinzoon krijgt hem mooi niet. Veel te duur.” Het is in ieder geval niet zo gek dat het vragen oproept bij de Wassenaarders wanneer zij jonge asielzoekers zien op dure fatbikes of in merkkleding. Waar die spullen vandaan komen is niet altijd duidelijk, en dat voedt dus het wantrouwen…
In een artikeltje van Hart voor Wassenaar stond laatst dat de burgemeester toentertijd zomaar, zonder eerst het collegebesluit aan de gemeenteraad voor te leggen, een contract had getekend met Duinrell over de opvang van bijna 1000 asielzoekers. Geen gezinnen, zoals het COA had beloofd, maar allemaal loslopende jonge kerels. Bijna duizend alleenstaanden het hele jaar door en niet alleen in de winter, zoals was afgesproken. En wat verwacht zo’n burgemeester dan met al die die loslopende jonge kerels bij wie de hormonen door hun lijf gieren? Knullen die bovendien blanke vrouwen als hoeren zien omdat ze een, in hun ogen, te kort rokje of broekje dragen? Nog los van hun denkwijze over de positie van vrouwen in het algemeen. Dat vraagt toch om ellende? Ik zag, eerlijk gezegd, die campagne ‘Wij eisen de nacht op’ van mijlenver aankomen…
Eigenlijk had Wassenaar alleen de verplichting jaarlijks 158 asielzoekers op te vangen, voordat Wassenaar zich vrijwillig aanbood om asielzoekers onder te brengen op Duinrell!
Het is trouwens wel kassa voor Duinrell. Ik zag bij toeval een rekening van Van der Valk in Voorschoten. Zij kregen een miljoen per maand voor de opvang van asielzoekers. En pikt de gemeente geen graantje mee? De vraag dringt zich op of de gemeente zich niet vooral financieel laat sturen in plaats van te investeren in draagvlak onder de bevolking. De vraag stellen…
Laatst werd in zo’n praatprogramma op de tv gezegd dat commerciële partijen de opvang van asielzoekers als verdienmodel zien en daarom aangeklaagd zouden moeten worden voor de gevolgen. Veelal wordt de gemeente, die van die partijen afhankelijk is, hierdoor verder op kosten gejaagd. Dat is toch wel een hele bedenkelijke zaak. Het is wel úw belastinggeld!
Voor het creëren van een positief verhaal is een jongerenrestaurant in het leven geroepen. Asielzoekers koken daar voor Wassenaarse jongeren. Tenminste, dat was het plan dat breeduit aandacht kreeg in alle media. Volgens mijn vriendin Jopie, die nog wel eens hier en daar iets opvangt, is het absoluut geen succes meer. Maar daar lees je natuurlijk niks over.
“Nou Loes”, zeg ik terwijl ik mijn laatste hapje gevulde koek doorslik: “Je ziet het. Hier aan de Duinrellweg zie je tegenwoordig veel meer asielzoekers dan toeristen. Dat was een paar jaar terug wel even anders. Af en toe zie je nu nog een getatoeëerd Engels gezin dat voor de hoofdprijs in een huisje op een park vol asielzoekers mag zitten. “
Zouden die Engelsen daar trouwens van tevoren voor gewaarschuwd zijn? Vast niet, want in Engeland zijn de protesten tegen de migranten niet van de lucht.
“Geloof mij Loes, nog even en dan gaat dat hier ook gebeuren,“ zeg ik terwijl ik de lege thermoskan in mijn tas stop.
“En kunnen we dan alleen de asielzoekers de schuld geven? Of is het onze eigen overheid die geen oog heeft voor de nare gevolgen en voor de onveiligheid van haar eigen burgers? Regeren is toch vooruit zien en niet achteraf ingrijpen als het mis gaat? Dan is het namelijk meestal al veel te laat…..”
Kaatje Pomp-Water
