Er is iets aan de hand in Wassenaar. Het gaat over de bestuurscultuur. Je weet wel, de manier waarop onze dames en heren politici met elkaar omgaan daar in dat fraaie raadhuis van ons. En geloof me, daar zit soms meer spanning in dan in een slecht huwelijk met gezamenlijke boekhouding.
Inwoners van Wassenaar maken zich zorgen. En niet zomaar mensen hè. Ik hoorde het laatst nog bij bakker Kaptein, waar ik stond te wachten op een heerlijk warm sauzijzenbroodje, er drie klanten stonden te debatteren over raadsleden die elkaar niet laten uitpraten, beledigingen uitdelen alsof het pepernoten zijn (ik zag ze al weer liggen….) en besluiten nemen waar niemand buiten die raadszaal nog chocola van kan maken.
Nou ben ik natuurlijk maar een simpele ziel. Oud-nachtwaker bij De Paauw, tegenwoordig wandelend erfgoed, met een hond die beter luistert dan de halve gemeenteraad. Maar zelfs ik zie dat het niet goed gaat als er meer tijd wordt besteed aan ruzie maken dan aan oplossingen zoeken.
Wat ik niet snap, is dat dit al járen speelt. Er zijn rapporten over geschreven, mensen van buiten zijn ingevlogen om te bemiddelen, en de Vereniging Vrienden van Wassenaar heeft zich er zelfs over uitgesproken. Dan weet je dat het menens is.
En toch… verbetert het niet echt. Dan vraag je je af: ligt het nou aan de stoelen in de raadzaal? Zit daar iets in dat de stemming verpest? Moeten we die bekleden met zachtere stof, of gewoon eens met z’n allen naar buiten, het bos in, bij het hertenkamp, waar je niet hard kunt schreeuwen zonder de reeën, die er overigens niet zijn, te laten schrikken?
Let op mijn woorden: bij de volgende verkiezingen gaat dit een groot thema zijn. “Wat gaat u concreet doen aan de bestuurscultuur?” wordt dan een net zo normale vraag als “bent u voor of tegen windmolens?” En terecht. Want het gaat niet alleen om standpunten, het gaat ook om de toon, het respect, de manier waarop mensen samenwerken.
Maar pas op, hè. We moeten niet doorslaan. Niet iedereen is hetzelfde. Dat gezeur van “de politiek deugt niet meer” of “alle media zijn partijdig” helpt niemand verder. Dat is net zo onzinnig als zeggen dat alle wielrenners doping gebruiken omdat er eentje betrapt is op een rare neusspray. Je gooit dan de goeden bij de kwaden — en dat is niet eerlijk.
Er zitten raadsleden tussen die gewoon hun werk doen. Die niet schreeuwen, niet beledigen, en ook niet wegduiken als het moeilijk wordt. Die écht willen weten wat er leeft in het dorp, en hun best doen — soms tegen de stroom in — om iets moois te maken van de plek waar wij wonen.
Dus ja: benoem de problemen. Schrijf die incidenten vooral op in de krant of op deze website. Dat is nodig. Maar gooi niet met pek in het rond alsof iedereen in de raad een ongeleid projectiel is. Want dan wordt het straks nog moeilijker om goede mensen te vinden die zich kandidaat willen stellen.
En dat zou toch zonde zijn. Want Wassenaar verdient beter dan een gemeenteraad vol haantjes, bokken, en katten in zakken. Wat we nodig hebben, zijn schapen met verstand, die het dorp weer vooruit helpen. En nee, daarmee bedoel ik niet de kudde op de Hogeboomseweg.
Hoewel… misschien moet ik toch maar eens vragen of ik ze mag meenemen naar een debat. Stil zijn ze in elk geval wel. En ze luisteren nog naar hun herder ook.
