Wassenaar – Mensen met een beperking moeten zo veel mogelijk zelfstandig kunnen deelnemen aan de samenleving. Zo staat het in een verdrag van de Verenigde Naties, en de Tweede Kamer stemde onlangs in met wetgeving om er echt werk van te maken. Maar ondertussen is de praktijk van elke dag nog heel anders. Ook in Wassenaar.
Dat blijkt als De Wassenaarse Krant de proef op de som neemt en een dagje gezellig gaat winkelen met José van Emmerik, bestuurslid van de Stichting Gehandicapten in ons dorp. ,,De dagelijkse boodschappen in de supermarkt zijn geen enkel probleem en ook het pinnen van geld is voor mij overal mogelijk,’’ zegt José als ze met de elektrische rolstoel is aangekomen in de Langstraat. ,,Maar gewoon gezellig winkelen, zeg maar snuffelen tussen de spullen, is er vaak niet bij.’’
Zij bestuurt de rolstoel behendig met wat liefhebbers van computerspelletjes een ,,joystick’’ zouden noemen. Soms is het geen probleem om een winkel van een grote keten binnen te rijden, maar eenmaal binnen beginnen dan de problemen. De paden tussen de schappen zijn smal en de hoeken scherp. Bovendien worden ook nog eens spullen uitgestald buiten de planken. En zo gaat het dan toch nog mis in het Kruidvat. Zorgvuldig manoeuvreren kan niet voorkomen dat een stapel spaarvarkens omver gaat en José zich blozend verontschuldigt bij het winkelpersoneel.
In de HEMA verloopt het winkelen voorspoedig. De tocht gaat verder langs Blokker dat nu verbouwd wordt. Zo te zien blijft de verhoging voor de gevel gewoon in stand en zal het ook in de toekomst lastig zijn deze winkel te bezoeken. ,,Een gemiste kans’’, vindt José. Haar oplossing voor het probleem is het bestellen van huishoudelijke producten via internet, maar gezellig is anders.
De kleinere winkels komen wat beter uit de bus dan het grootwinkelbedrijf, maar een groot deel is ontoegankelijk door veelal kleine drempels. José steekt de duim omhoog naar een winkelier die dit simpel verholpen heeft met het aanbrengen van een schuine plank. ,,Het is vaak geen onwil, maar onwetendheid’’, zucht José. En dat geldt dan ook voor de neringdoenden die hun waar uitstallen op straat, zodat de rolstoeler niet de winkel in kan. En niet te vergeten het winkelend publiek dat slordig de fietsen her en der parkeert. Een ander obstakel is de sierbestrating van kinderkopjes die voor mensen in een rolstoel zacht gezegd heel onprettig kan zijn. Een bezoek aan de kapper is bijna nergens mogelijk door drempels en trappen. José bestelt dan ook iemand die haar thuis, in de aangepaste woning van De Bonte Os, komt knippen.
We sluiten de dag af met een kop koffie. Noodgedwongen op het terras. De horeca is vrijwel overal een onneembare veste, en invalidentoiletten, ho maar. Een dagje shoppen in Wassenaar is vooral een kwestie van zorgvuldig plannen, zegt José als ze weer naar huis rijdt.
