Politieke oppositie wordt in principe gevormd door alle politieke partijen die niet in de coalitie zitten. Uitzonderingen zijn de meelopers uit de oppositie die zelf geen mening hebben maar die blind de coalitie volgen en daarmee gedoogsteun geven. In dictatoriale regimes wordt oppositie als onwettig gezien en onderdrukt. In een democratie zou de oppositie deel uit moeten maken van het democratisch bestel.
Maar zo werkt het in Wassenaar niet en de nieuwe burgemeester de Lange heeft nog geen verandering kunnen bewerkstelligen. Daarvoor zou de (ver)brede coalitie tenminste regelmatig opzij moeten stappen. Daar moet ik steeds aan denken als er in Wassenaar weer eens een besluit wordt doorgedrukt.
Bijna 9 miljoen voor een sporthal en een gymzaal, 10 miljoen voor de restauratie van de binnenzijde van raadhuis de Paauw, 6 ton voor de WRB, 3 miljoen om het winkelcentrum op te knappen en het gaat zo maar door. Dan hebben wij nog het probleem rond de Amerikaanse ambassade en het tuincentrum wat weg moet en waar ontoereikend budget voor is, dan de wegval van de precariorechten, de wettelijke verplichting voor de huisvesting van de scholen en de tekorten op jeugdzorg, de investering in de Warenar, de inrichting van de Groene Buffer etcetera. Zonder enige discussie van betekenis gaat alles door de raad. Lekker makkelijk.
Daarnaast wilde de raad , maar ook de inwoners van Wassenaar, dat de problemen met de ambtelijke werkorganisatie WODV opgelost werden. Doorknippen of doorpakken was het credo. Het moge duidelijk zijn dat Wassenaar kiest voor doorknippen maar ons college (onder de Lange) besluit anders. Hij kiest voor doorpakken. Uiteraard stemt, buiten de raadszaal om, de hele (ver)brede coalitie ook voor dit doorpakken.
Voorschoten lonkt naar de Leidse regio en Wassenaar draagt veel kosten welke Voorschoten zelf zou moeten betalen. Voorschoten stelt eisen en Wassenaar buigt mee. Nu komt de grote voorstander van een fusie van Wassenaar met Voorschoten (Charlie Aptroot/ VVD) als waarnemend burgemeester naar Voorschoten. We waren blij dat burgemeester Frank Koen/ CDA ingreep bij hetgeen Aptroot in Wassenaar met de beoogde fusie in gang had gezet zonder naar de raad te luisteren. Maar inmiddels zijn wij feitelijk weer terug bij af en is (via het AB en het DB van de werkorganisatie WODV) de zeer directieve Aptroot weer aan zet.
Bij de coalitiepartijen is al er jaren geen enkele vorm van zelfreflectie te ontdekken. Nee, er is slechts de constatering dat men als grootste machtsblok altijd het voortouw kan nemen in het ongefundeerde vertrouwen dat men altijd de machtigste kan blijven.
De brede schakering van opvattingen in een samenleving zou zijn afspiegeling in de gemeenteraad moeten vinden. En een gemeenteraad heeft als hoogste doel in een democratisch bestel om zoveel mogelijk opvattingen en invalshoeken te bundelen om tot een goed en afgewogen besluit te komen. Je doet het werk immers voor de hele samenleving en niet alleen voor je eigen achterban.
Daarom is democratie in de gemeenteraad meer dan het uitsluitend langs de lijnen van de coalitie besluiten nemen. In tegendeel; dat langs de lijnen van de coalitie besluiten nemen is het laatste wat je zou moeten voorstaan en zo heeft Thorbecke de grondlegger van onze huidige bestuursstructuur het ook nooit bedoeld. Dat principe heeft nog niets aan actualiteit ingeboet.
De (ver)brede coalitie in Wassenaar heeft een grote meerderheid, hun wil is dus wet. De VVD heeft daarbinnen dan weer een overheersende stem. Dan ontstaat er ook als vanzelf een gevoel van macht. Gewild of ongewild. Niemand kan je iets maken. Gemakkelijk verlies je uit het oog dat ook de kleinere partijen ruimte nodig hebben en kansen moeten krijgen.
Waarom moet de grootste partij steeds het voortouw nemen en de oppositie monddood maken? Er lag bij de coalitieonderhandelingen een kans om tot een veel gezondere situatie te komen. Waarom heeft de VVD haar plicht niet serieus genomen en waarom niet gekozen voor een open en eerlijke dialoog in de gemeenteraad?
Je kunt ook vanuit een minderheidscollege voorstellen doen. Als het een goed voorstel is, dan zal er altijd wel een partij zijn die het voorstel omarmt en voor een meerderheid zorgt. Men zit er niet voor zichzelf, maar om het goede te doen voor de inwoners. Dan zou er ook recht gedaan worden aan de kiezersgroep achter de kleinere partijen. Dat past prima bij het dualisme. Voorstellen waar alle partijen invloed op kunnen hebben en waar niet bij voorbaat coalitiepartijen hun besluiten genomen hebben.
Beter samenwerken met de oppositie zou de lokale politiek betrouwbaarder maken. Misschien wordt politiek dan zelfs weer spannend en leuk. Een partij is pas echt groot, wanneer het die uitdaging durft aan te gaan. O ja, en voortaan minstens een stuk of 2 wethouders minder.
Ben Paulides/ Fractievoorzitter DLW
