Wassenaar – Hierbij mijn eerste column over Spanje in Wassenaar. Vanaf deze plek wil ik graag vertellen over het interessante Spanje en zijn eigen gebruiken en manieren. Jaren geleden ben ik afgestudeerd in Spaanse Taal en Cultuur, heb daarna in Spanje gewoond en gewerkt, en ben vervolgens eigenaresse geworden van een webshop in Spaanse kinderkleding en babykleding.
Vandaar dat ik denk aardig wat te weten van het land en zal ik mijn best doen om de verhalen interessant te maken voor degenen met minder interesse of kennis van Spanje. Spanje en Wassenaar hebben namelijk best met elkaar van doen. Al was het maar dat de Spaanse prins hier soms rondloopt.
Het was een zaterdagochtend zoals zovelen. Ik was op weg naar de plaatselijke kruidenier, om de simpele reden dat het brood op was. Vlak voor het oversteken, keek ik nog eens goed om me heen. Maar wie zag ik daar, dat leek mijn homeopaat wel! Net toen ik mijn hand in de lucht wilde steken om hem te groeten, zag ik dat hij het niet was. Het gezicht kwam me echter nog steeds bekend voor. Het had zelfs wat van de prins van Spanje…hm, sterker nog: het wás de prins van Spanje!
Die prins, hij moest wel lachen om mijn hoofd dat hem met open mond aanstaarde. Waar ik bij mijn supermarkt geen Spaanse prins verwachtte, verwachtte hij in een ander land natuurlijk ook niet dat mensen hem meteen herkenden. Er was echter geen twijfel mogelijk, dit was het Spaanse prinselijk paar. Bij zijn vrouw checkte ik namelijk nog even de neus, die klopte. Haar nosejob was breed uitgemeten in de Spaanse pers, op televisie had ik de neus vele malen in detail en vanuit meerdere perspectieven kunnen bewonderen. Na een hola van mijn kant dat met een kort hola werd beantwoord, wist ik het helemaal zeker.
Los príncipes de Asturias, die kende ik wel, van de roddelbladen en -programma’s die ik in Spanje zag. Of de zeer officiële staatsoptredens waarbij de Koninklijke familie mijlenver van het gewone volk lijkt te staan. Of de talloze keren dat ik het luxe zeiljacht van de prins door de golven zag glijden toen ik stage liep op het Spaanse eiland Mallorca. De prins met aanhang herkende ik dus wel, toen ze nog snel even de laatste weekendboodschapjes in huis haalden, samen met Máx en haar aanhang. Royals lijken soms net mensen. Heb dus ook maar geen foto’s gemaakt, het leek me zo prettig voor het stel eens vrijwel anoniem rond te kunnen lopen. Ik beleef al genoeg plezier denkend aan de volgende visite aan mijn homeopaat, wanneer ik hem zal melden dat hij zeer op de prins van Spanje lijkt.
