Skip to content

Passie en plezier op Zorgboerderij Oliehoek

5 mei 20148 minute read

Wassenaar – De fietsroute tussen Voorschoten en Wassenaar, langs Landgoed de Horsten, landerijen en weilanden, biedt schitterende vergezichten. Op de Raaphorstlaan staat een aantal mooie huizen en boerderijen. Een van de boerderijen is Zorgboerderij Oliehoek, waar mensen met een verstandelijke beperking werken op de land en genieten van het buitenleven. Een lang smal grindpad, omzoomd door hoge bomen, leidt je er naar toe. De stilte, met alleen het ruisen van de wind, het getjilp van vogels en het gekraai van hanen, brengt me in vakantiestemming. Het voelt even heel ver weg, weg van de drukke Randstad.

Weidevogelbeheer
“Wat leuk dat je dat opmerkt. Dat is nu precies wat wij onze cliënten willen bieden: rust en geborgenheid midden in de natuur”, verwelkomt Sandra Oliehoek mij vriendelijk. Ze zit buiten aan een grote tafel met haar man Gerard koffie te drinken, samen met hun cliënten en stagiair van die dag. “Kom”, zegt Gerard, “we gaan weer aan de slag. Wie gaat er mee de koeien naar het kasteel brengen?” We lopen met Gerard en een paar jongens mee naar de stal. De jongens bewegen zich vol zelfvertrouwen tussen de koeien en twee imposante stieren. Onder begeleiding van Gerard drijven ze de runderen onder luid geloei de veewagen in. “Waarom grazen jullie runderen niet op het weiland bij de boerderij?”, vraag ik Sandra. “In het voorjaar is ons eigen land niet in gebruik, omdat wij ons inzetten voor weidevogelbeheer. Weidevogels zoals de kievit, grutto, steltloper en tureluur worden bedreigd. Zij hebben hun nesten in het weiland. Door het maaiseizoen tot na de broedtijd uit te stellen, kunnen ze veilig broeden en kunnen de kuikens bescherming zoeken in het hoge gras. Voor dat uitgesteld maaien krijgen we subsidie. Ook bijzondere planten krijgen daardoor kans om tot ontwikkeling te komen. Daarom zijn we een samenwerking met Staatsbosbeheer en Kasteel Duivenvoorde aangegaan. Onze koeien en stieren mogen daar, na een lange stalperiode, in de lente genieten van hun vrijheid en grazen van het verse gras”, legt Sandra mij uit.

Hulpboeren en -boerinnen
Terwijl wij in gesprek zijn, houdt Sandra de cliënten, die op de boerderij zijn achter gebleven, in de gaten en stuurt ze, waar nodigis, bij. Een van hen is met de kippen bezig, een ander is de lammetjes aan het verzorgen. Vandaag hebben Sandra en Gerard zes gasten. ”We zijn vier dagen in de week open en hebben maximaal zeven cliënten per dag. De meesten komen een paar keer per week, sommigen één keer per week. Uitbreiden van het aantal dagbestedingsplekken willen we liever niet, want dat gaat ten koste van de zorg en de aandacht voor hen. Wij richten ons op mensen met een verstandelijke beperking die intensieve begeleiding nodig hebben. Voor onze hulpboeren en -boerinnen, zoals wij ze noemen, staat het genieten van het buitenleven, het werken op de boerderij en de omgang met de dieren voorop. Ze verzorgen de dieren, rapen eieren, mesten de stallen uit of werken in de moestuin, waarbij we kijken naar de individuele beperkingen en interesses. Gerard houdt zich vooral bezig met het vee en ik met de zorg. Daarnaast werken er twee vrijwilligsters in de moestuin, Joke en Jacqueline”. Het dagprogramma geeft de cliënten structuur, zelfvertrouwen, haalt hen uit hun isolement en het heeft een educatief karakter. Degenen die het werken in de middag als zwaar ervaren, kunnen even gaan chillen op het veld of in de ligschommel, zonnen of springen op de trampoline, skelteren of met de cavia´s kroelen. Sandra: “Aan het eind van de dag gaan ze vrolijk en voldaan naar huis. Daarnaast zijn we een erkend leerbedrijf voor MBO-opleidingen veehouderij en maatschappelijke zorg. Dat houdt in dat wij deze leerlingen stageplekken aanbieden. En we moeten voor onze eigen (bij)scholing zorgen om aan de kwaliteitseisen te blijven voldoen.”

Boerinnenopleiding
Acht jaar geleden zijn Sandra en Gerard met de zorgboerderij gestart. De voorouders van Gerard zijn al vanaf 1860 aan het boeren in Wassenaar. Het begon als een kleinschalig melkveebedrijf met zwartbonte koeien. Later werd het uitgebreid met schapen voor de export naar Frankrijk. Ambities om te groeien waren er destijds niet: “Het was een kleinschalig familiebedrijf. Als het gezin maar te eten had, dan was het goed. Veel luxe hadden ze niet nodig. Gerard is op de boerderij opgegroeid en hielp zijn vader graag op het land. Ik kom uit Scheveningen en heb Gerard 25 jaar geleden ontmoet bij de kinderboerderij in Den Haag, waar hij toen werkzaam was. Ik wandelde daar vaak met mijn hondje en zag hem wel zitten”, gniffelt ze. “Niet lang daarna zijn wij gaan samenwonen in een stacaravan op het land, want Gerard hielp zijn vader steeds vaker op de boerderij. Ik werkte bij AH, maar omdat ik ook op de boerderij hielp, ben ik als ‘stadse meid’ op de landbouwschool een boerinnenopleiding gaan volgen. Heel leuk en divers. Wij leerden over mechanisatie, moesten klauwen van koeien bekappen, beertjes (jonge biggen) castreren, tandjes van varkens knippen, koeien melken, dode kippen ruimen en ga zo maar door. En dat terwijl ik in eerste instantie belangstelling voor de verpleging en het onderwijs had”, lacht Sandra.

Drijfveren
Het idee om een zorgboerderij te beginnen heeft een geschiedenis. De jongste zoon van Gerard en Sandra – nu 20 jaar – is verstandelijk gehandicapt en autistisch. Op 3-jarige leeftijd werd dat geconstateerd en was het al meteen duidelijk dat hij nooit zelfstandig zou kunnen wonen. Sandra vervolgt: “Dan begint het acceptatieproces en ga je je in de materie verdiepen. Ik zag dat Perry ondanks al zijn beperkingen het heerlijk op de boerderij had. Hij genoot van de ruimte en het contact met de dieren. Zo’n twaalf jaar geleden, toen wetswijzigingen m.b.t. de melkquota werden doorgevoerd en wij na moesten gaan denken over alternatieve inkomsten, kwam alles bij elkaar. Voor ons was het wel duidelijk dat wij anderen ook van onze boerenomgeving wilden laten genieten. En ik vind niets leuker en interessanter dan werken met mensen. Maar pas toen ik per toeval in aanraking kwam met het fenomeen zorgboerderij, dacht ik: dit is wat ik wil, dit is wat ik kan! Het liet me niet meer los. Ik heb veel gelezen, heb ervaringsdeskundigen benaderd en ben stage bij hen gaan lopen. Zij hebben me zoveel geleerd en toen zijn we er samen helemaal voor gegaan.”

DSCN2061

Bijzondere beestenboel
Stap voor stap hebben Gerard en Sandra de zorgboerderij uitgebreid met verschillende soorten dieren. Nu is het een bijzondere en gevarieerde beestenboel. Ze hebben bewust gekozen voor zeldzame Nederlandse landbouwhuisdierrassen. Zo zijn ze een erkend Lakenvelder fokcentrum. De Lakenvelder runderen zijn te herkennen aan de witte band – het zogenaamde laken – om hun middel. Twintig jaar geleden was dit ras bijna uitgestorven. Nu wint het aan populariteit door zijn rustige karakter en zijn malse, sappige vlees. Er zijn slechts 3.500 geregistreerde exemplaren in Nederland. Op de boerderij lopen verder een aantal bijzonder mooie, hoogzwangere Nederlandse Landgeiten, die allemaal door top bok Jaap zijn gedekt. ”Jaap hebben we voor een periode geleased om onze geiten te bevruchten. Met Staatsbosbeheer starten we binnenkort een begrazingsproject met deze geiten. Kom, we lopen nog even naar de schapen en de lammetjes. Ook daarvan hebben we een aantal mooie rassen, zoals de Zwartbles en de Dassenkop, met een mooie kleurschakering rond de ogen, kaaklijn en voorpoten. Wat de rassen betreft willen we ons echt onderscheiden van andere zorgboerderijen”, vertelt Sandra bevlogen. We vervolgen onze route naar de krielen en hanen, de konijnen, de cavia’s en de pasgeboren kuikentjes die nu nog onder een warmtelamp knus bij elkaar zitten. Inmiddels zijn Gerard en de jongens weer op de boerderij. Een van de jongens laat mij trots een filmpje zien van de uitzinnig blije runderen op het weiland voor het kasteel. Ze hebben de kolder in hun kop, dansen met z’n allen in het gras en vieren de lente.

Passie voor mens en dier
Het leerproces gaat door. Sandra heeft net haar studie MMZ, Medewerker Maatschappelijke Zorg, afgerond. Met hart en ziel is zij bezig met het bedrijf, maar vooral met haar cliënten. Overdag deelt ze huis en haard met hen, niets is haar en Gerard teveel. Daarnaast organiseren zij regelmatig kinderfeestjes. Zo’n bedrijf kun je alleen runnen als je passie voor mens en dier hebt en jezelf kunt wegcijferen. Hun jaarlijkse vakantie beperkt zich tot een lang weekend weg, maar het geluk en plezier dat ze terug zien bij hun gasten maakt dat helemaal goed. “Ondanks de volle dagen en alle protocollen en wettelijke regelingen waar we ons aan moeten houden, geniet ik er volop van. Ik zou echt niets anders meer willen”, sluit Sandra enthousiast af.

Wilt u kennismaken met het boerenleven van Sandra, Gerard en hun cliënten, kom dan langs op zaterdag 5 juli. In samenwerking met Staatsbosbeheer is er een aantal wandelingen op de boerderij en de naaste omgeving uitgezet. Voor verse eieren, kruidenazijn en -olie, groenten en kruiden van het land kunt u ook op de woensdagmiddag bij Zorgboerderij Oliehoek binnenlopen.

© Manon van Schaik

DSCN2070

Gespot in Wassenaar

In ‘Gespot in Wassenaar’ gaat Manon op zoek naar Wassenaarders met een favoriete buitenplek of bijzonder buitengevoel in Wassenaar. Een bekend stukje of juist een geheim stukje Wassenaar. Een buitengevoel of -plek waar anderen even van mogen meegenieten. Heeft u zelf een mooi verhaal bij een bijzondere plek of buitenbelevenis, stuur dan een mail naar info@wassenaarders.nl.

Tags

OliehoekWassenaar
Gerelateerde artikelen
Back To Top