Vrijdag 14 januari 2022, het nieuwe jaar is net begonnen, buiten is het grauw en grijs en ik zit aan het bureau als OpCo. De reguliere werkzaamheden zijn gedaan en we zijn weer in afwachting van een persconferentie met betrekking tot Covid.
Dan gaat opeens de telefoon, een collega van het RSC Den Haag aan de andere kant van de lijn. Of wij een telefoonnummer hebben van de Wassenaarse Reddings Brigade. Ik vraag waarom zij dat nummer wil hebben. Ik weet dat het bereiken van de vrijwilligersorganisatie in de wintermaanden altijd wat moelijker is. De strandpost is weg en de spullen van de brigade staan elders opgeslagen.
De collega aan de andere kant van de lijn vertelt mij dat zij iemand aan de lijn heeft van Stichting Wensambulance Utrecht, of ik haar te woord wil staan zodat het iets makkelijker communiceren is. Natuurlijk vind ik dat geen probleem en even later heb ik Samantha aan de lijn. Samantha vertelt dat zij een patiënt hebben die als laatste wens heeft om het strand van Wassenaar nog eenmaal te bezoeken. Dit zou eigenlijk zondag 16 januari pas plaats gaan vinden, echter gaat de vrouw zo hard achteruit dat besloten is dat het naar vandaag vervroegd moest worden. Gelukkig is er een collega, Jeroen, ook lid van de Wassenaarse Reddingbrigade en mijn hoop is dan ook dat hij wat kan betekenen voor de vrouw en de Stichting Wensambulance.
Ik besluit Jeroen te bellen en vraag hem of hij weet of de jeep van de Reddingsbrigade beschikbaar is. Jeroen vertelt mij dat hij dit even moet navragen en mij straks terug zal bellen. Enkele minuten later belt Jeroen mij weer op. Ik hoor hem zeggen dat de jeep bij de garage staat, maar dat hij hem wel even mag ophalen. We spreken af dat we elkaar om 15.00 uur bij de Wassenaarseslag ontmoeten. Voor de zekerheid heb ook ik maar de strandjeep gepakt.
Niet veel later komt ook de ambulance aangereden van Stichting Wensambulance. In de ambulance ligt een oudere vrouw. Op de brancard en lekker warm ingepakt. We rijden door tot het einde van de strandafgang. Daar wordt de vrouw vanuit de ambulance in de jeep van de Reddingbrigade geholpen.
De zoon en dochter van de patiënt stappen bij mij in de jeep en we rijden naar de waterlijn. Het is afgaand water, eb dus. Dat is fijn want dan kunnen de voertuigen dicht bij de zee neerzetten. We plaatsen de Jeep van de reddingsbrigade zo dat de patiënt door het achterportier naar de zee kan kijken. Samen met de begeleiders van de ambulance nemen ik en Jeroen afstand van het drietal en kijken van een afstandje toe. De vrouw en de kinderen herbeleven, zo schat ik zelf maar in, mooie momenten en creëren zo hopelijk nog een mooie herinnering.
Na ongeveer 45 minuten vraagt de vrouw aan ons of zij boven aan het strand nog een sigaretje mag roken. De ambulancemedewerkers van Stichting Wensambulance vertellen haar dat dit natuurlijk geen probleem is. Wij rijden met zijn allen weer naar boven, naar de strandopgang. Hier wordt de vrouw weer uit de jeep getild en op de brancard naast de ambulance gelegd. De vrouw krijgt hier een sigaret aangereikt van een van de ambulancemedewerkers. De vrijwilligers van de wensambulance gaan nog verder met deze mevrouw en haar kinderen.
Ik kijk met bewondering naar het werk wat deze vrijwilligers doen, al druk met hun reguliere werk in de zorg en toch de tijd en de ruimte vinden dit nog te doen, respect!
Jeroen gaat met de jeep weer retour naar de garage en ik rij stilletjes en onder de indruk van dit prachtige tafereel terug naar het bureau. Mooier had ik deze dag niet af kunnen sluiten.
Het afgelopen jaar was niet het meest makkelijke jaar door al het gedoe rondom Covid. Als politie hebben wij behoorlijk wat kritiek gehad over ons optreden. Maar ook dit is politiewerk. Iets kunnen betekenen voor iemand wanneer het er echt om gaat.
Iemand zo gelukkig zien omdat zij nog eenmaal naar de zee kan kijken. En dit dan kan delen met haar kinderen. En op hun beurt de kinderen blij zien dat ze hun moeder nog eens mogen zien genieten.
De vrouw had overigens voor het strand van Wassenaar gekozen omdat zij hier is geboren en opgegroeid. Ze vertelde dat wanneer zij belangrijke beslissingen moest nemen in haar in leven zij ook altijd hier het strand opzocht.
