De ouders van de toeslagenaffaire waren gek. Het was hun eigen schuld. Wantrouwen richting hen als opvoeder was terecht en de gemeente deed vrolijk mee aan het stigmatiseren van deze ouders.
In mijn bijdrage in 2018 sprak ik er al over. Mensen die schulden hadden door het Rijk, niet door eigen schuld. Privacy van gezinnen werd geschonden, omdat zij toch al schuldig waren volgens de regering, belastingdienst, de Raad van State en wie al niet meer.
Nog net niet met pek en veren de gemeenten waar ze wonen uitgejaagd, maar hun leven werd bewust ernstig gecompliceerd.
En wat willen de ouders nu?
Hun eigen geld terug.
En hun eigen kinderen wanneer deze ook nog eens daardoor uit huis zijn geplaatst.
Wat krijgen ze:
Oeverloos gelul in een brief waarin erkend wordt dat er institutionele racisme plaatsvond, maar niemand is verantwoordelijk.
Wat zijn ze:
Een verdienmodel voor velen. En een rolmodel voor de vertrapten in de maatschappij.
Sommige oud-Tweede Kamerleden wisten op tijd hun hachje te redden door andere baantjes zoals burgemeesterposten aan te nemen.
Ja, er zijn gemeenten met burgemeesters die actief bijdroegen aan de cultuur die discrimineerde en racistisch was, maar burgervader/moeder werden en hun slachtoffers van dichtbij zouden kunnen zien. Niet bij de intocht van Sinterklaas natuurlijk. Die kinderen gingen met hun pleeggezin dat kijken. Maar wanneer ze een kijkje zouden nemen bij de voedselbanken of wanneer ze bij de kringloopwinkel een broek kochten.
Nu zal dat voor veel inwoners niet als een nieuwtje komen en hebben op hun manier ook ervaringen met het wantrouwen richting inwoners.
Veel dossiers gaan niet goed. Te denken valt aan Ammonslaantje, het Theehuisje, maar ook aan de wmo en jeugdhulp.
Nu wordt er gesproken over deelscootmobielen. Ze hebben geen idee hoe ze hier de privacy van inwoners weer verder beknotten, naast de zelfstandigheid. Maatwerk en zorgplicht is een rekbaar begrip.
Dit alles natuurlijk op basis van kostenbesparing.
Aan de voordeur wordt niet gekocht, maar wel gestookt met de achterdeuren open. Dat is hoe het financiële beleid er in Wassenaar uitziet.
Geld wordt naar ‘vertrouwde’ partners overgemaakt die een strijkstok hebben waar een cello jaloers op is.
Ambtenaren zijn er alleen voor de ondersteuning van het college en nog steeds is de bestuurscultuur in Wassenaar uit 1850.
Er zijn lieve mensen die geld willen voor een nieuw museum in Wassenaar. De grap is dat Wassenaar een groot museum is. Antieke levensstijlen worden nog steeds geambieerd en het plebs moet eerst maar bewijzen dat ze echt geld nodig hebben. Populisten noemen dit ‘ze willen gratis geld’. Dit terwijl het ook een groot deel opgebracht is door de mensen zelf. Immers ze betalen jaarlijks belasting aan het Rijk én nog eens aan de gemeente.
Dat het oneerlijk verdeeld wordt, kan de populist niet schelen. Als hij het geld maar krijgt. Al is het door list en bedrog: de dikke Ikke heeft zijn geld.
Ook in Wassenaar groeien kinderen op in armoede. Dat is een bewuste keuze van de raad. Ja ook van de ‘elk kind een winterjas’ roepers.
Zolang alle regelingen altijd te weinig zijn en de kosten van ambtenaren 10x hoger (zoals dat Wassenaar diensten inkoopt bij Leidschendam-Voorburg om de arme sloebers maar niet aan een loket in de gemeente te hoeven hebben staan), kost het altijd meer dan dat er bij de gewone inwoners terecht komt.
En wanneer mensen die klagen omdat zij niet de hulp en ondersteuning krijgen die nodig is, moeten ze eigenlijk dankbaar zijn. Alles is volgens de procedure gelopen.
De rechter heeft Wassenaar mbt de hulp en ondersteuning voor kinderen dan wel teruggefloten, maar dat mag de pret niet drukken. Dankbaar zul je zijn met wat je wel krijgt. Je hebt niet het recht om hen te wantrouwen; zij wantrouwen jou wel.
En zo wacht iedereen op een integer, transparante bestuurscultuur.
Behalve de populist; zijn dikke Ikke kan zo veel veranderingen niet in één keer aan.
En de gemeente Wassenaar? Die wil geen gedoetjes. Is slecht voor het imago van vertrutte elite dorp.
Brenda Hagen
DITdus!
