Hans Spinnler schildert, fotografeert en schrijft af en toe ook. Dat laatste gaat niet planmatig. Zijn oog valt op een stuk tekst, kopieert deze en gaat er soms mee verder. Liefde voor tekst is in meerdere hoedanigheden zichtbaar in zijn schilderijen. Als betekenisdrager, grafisch effect of als structuur.
Spinnler (‘Spinn’) tekent al sinds zijn tienerjaren en wilde na zijn middelbare school naar de Kunstacademie, maar werd afgewezen. Daar had hij niet op gerekend. Hij ging aan het zwerven door Europa en zocht bij terugkomst in Nederland een baan. ‘Wat wilde ik nu eigenlijk?’, dacht hij na een paar jaar. Het antwoord lag voor de hand. Tekenen en schilderen. Met groot gevoel voor naïviteit nam hij ontslag. Betaalde zijn huur een jaar vooruit en ging aan de slag met pen en inkt. Middels klussen en bijbaantjes hield hij het hoofd boven water. Hij vond een vaste baan als technicus bij een reizend theatergezelschap (Het Nationale Toneel) waarna hij vervolgens tot aan pensioengerechtigde leeftijd zijn tijd verdeelde tussen op tour zijn met het theater en zijn atelier. Na zijn pensioen brengt hij daar nu nagenoeg al zijn tijd door.
Spinn heeft niet veel nodig om tot tweedimensionaal beeld te komen. Hij las iets over Tibetaans sjamanen en hun godenwereld. Over hoe deze door middel van vogels met goden communiceren. Het schilderij spreekt voor zichzelf. Een sjamaan in zijn beschermende toverjas en de vogels middels wie hij met de goden praat. Na het idee, ‘inspiratie’ zo u wilt, was het een kwestie van compositie en techniek.
Het getoonde schilderij vond kopers die er zeer ingenomen en blij mee zijn.
Na alle dromen en visioenen die Spinn betreffende het kunstenaarschap had toen hij jaren geleden met pen en inkt aan zijn tekenbord plaatsnam, is Spinn tot aan de kern daarvan gekomen. Hij heeft een talent mee gekregen van wie of wat dan ook en weet daar mensen blij mee te maken. Wat wil je nog meer?
Hans Spinnler was één van de kunstenaars van de Voorschotense Kunstkring waarvan in de afgelopen maand werk te zien was in Galerie In de Molen.
