Zijn ze niet schattig die hondjes in commercials? Herinnert u zich het hondje Frekkel nog? Als het baasje van Frekkel de prijs van 30 miljoen wint, koopt hij alleen nog mooie dingen. De lelijke Frekkel hoort dit en loopt weg. Zijn baasjes zoeken overal en geven als beloning voor de vinder het staatslot weg. Frekkel wordt gevonden.
Ook het gesprek van de dag is die reclame waarin een buldog het hondje fifi opeet. “Dat doet hij anders nooit”, zegt zijn baasje.
Ik ben toch een kritisch denkend mens. Althans dat denk ik van mezelf. Maar ik word onbewust meer beïnvloed door commercials dan ik in de gaten heb. Mijn eerste hond was een schotse collie. (Een Lassie. ) Een lieve en ontzettend makkelijke hond. Ik nam hem mee naar vergaderingen en mensen merkten niet eens dat hij onder de tafel lag. Met twee leden van het kerkbestuur ga ik liturgische kleding kopen in Den Bosch. We zitten na afloop lekker op een terrasje in de lentezon. Er loopt iemand langs met een hond. Mijn collie springt blaffend overeind. Tafeltje omver, sinas en cola over alle mensen op het terras. Ik sta daar met open mond en ik hoor beteuterd de volgende woorden uit mijn mond komen: “Dat doet hij anders nooit”.
“Dat doet hij anders nooit”. Knap gevonden van de reclame want het past bij ons levensgevoel. Je wilt graag dat de dingen in je leven gaan zoals jij verwacht. Je wilt als modern mens de controle. En als het anders gaat is er paniek, teleurstelling en stress.
“Dat doet hij anders nooit”. Ik zeg het sindsdien regelmatig tegen mezelf. Het helpt me kleine ongemakken te aanvaarden.
Wat als je er juist van uitgaat dat het soms fout gaat? Dat het gewoon een keer een knoeiboel wordt. “Dat doet hij anders nooit”. Je staat er dan meer ontspannen in. Je vindt het nog steeds niet leuk, maar het is niet meer zo erg. Je neemt de kleine ongemakken zoals ze zijn.
Pastoor Rochus Franken
