Met veel vragen zoals; waarom een volkstuin, gebruiken jullie bestrijdingsmiddelen, nodigen jullie wel eens scholen uit, zijn er jonge gezinnen die het stokje van oude tuiniers/sters over kunnen nemen, is er contact of uitwisseling onder elkaar of met andere verenigingen buiten Wassenaar, zijn de tuinen toegankelijk voor mensen met een beperking en hoe is de samenwerking met de gemeente.
Om 9 uur op pad met mijn scootmobiel. Onder het genot van thee en eigen gebakken pompoencake, het ochtend zonnetje, een koor van vogelgezang zit ik op het bankje bij een bijzonder plekje in het hart van ons dorp. Tussen Storm en Reijerslaan ligt een klein complex met enthousiaste volkstuinders. Over toegankelijkheid. Hier heeft Gemiva een moestuin. Mooi initiatief.
Met verse bietjes en een bos bloemen en een warm hart ga ik op weg naar een bestuursvergadering van GroenLinks met mijn eerste indrukken. De samenwerking met de gemeente gaat moeizaam, maar na veel aandringen lukt het meestal wel, maar kan beter. Goed om mee te nemen voor onze fractie.
Geen bestrijdingsmiddelen, hooguit wat groene zeep tegen luis en rups, uitwisseling van ervaringen, hulp als de buurman of vrouw het even niet meer kan. Een veldboeket, een tros druiven, sla, bonen, koolsoorten en teveel om op te noemen worden regelmatig meegenomen voor thuis of anders. Zonnepanelen en regentonnen om het hemelwater op te vangen getuigen van milieu bewustzijn.
Her en der een lege kavel. Het grote probleem is dat er geen jongere mensen tijd of zin hebben om te genieten van het werk en wroeten in de aarde. Een probaat middel voor lijkt mij tegen burn-out, leerzaam voor kinderen en als extra bijkomstigheid het eten van onbespoten groente, fruit en het genieten van de bloemenpracht. Een met de natuur zo voelt het. Idee om met jonge buurt gezinnen samen een tuin te doen. Veel handen maken licht werk en het stimuleert de saamhorigheid.
We willen toch allemaal onze aarde aan onze kinderen en hun kinderen doorgeven?
Met liefdevolle geteelde lente uitjes van de tuin van een van mijn oude vluchtelingen, die het tuinieren ervaart als heling van zijn trauma’s en een kom je nog eens ga ik op weg naar de Driesprong. Tussen het golfterrein (ik noem het altijd een tele-tubbie landschap) liggen 77 tuinen, met in het midden de fuchsia tuin. Een lust voor het oog. Het mooie clubgebouw met terras, toegankelijke toiletten, spreek ik een bestuurslid en ook enthousiaste oudere dames met een groen hart.
Op mijn vraag over scholen was het antwoord. Nee wel goed, maar wij hebben de capaciteit, deskundigheid en de menskracht niet om dat te realiseren. Jammer, maar ja je kan niet alles en de meeste mensen zijn en worden ouder. Het enthousiasme is groot, maar het lijf wil niet altijd meedoen. Misschien iets voor de politiek en scholen om over na te denken.
Mijn scootmobiel deed wel een beetje moeilijk op de paden tussen al die prachtige tuinen.
De Wassenaarse Volkstuinvereniging is aangesloten bij de landelijke Bond en daar kan kennis of anders uitgewisseld worden en komt er 4 keer per jaar hun blad.
Doodmoe, vol indrukken, maar nogmaals met een warm hart thuisgekomen moedig ik hierbij iedereen aan; ga eens kijken en zet je ogen en neus wijd open. Je zult niet teleurgesteld worden en ik ben van mening dat al dat moois niet langzaam mag uitdoven vanwege de vergrijzing.
Norga Simons, voorzitter van GroenLinks Wassenaar
