Een bibliotheekpraatje met Carla Huisken.
Wie ben je?
Ik ben Carla Huisken (64 jaar) woonachtig in Wassenaar en werk sinds begin dit jaar als vrijwilligster in de bibliotheek. Ik ben een enorme liefhebber van kunst en cultuur en met name films.
Wat doe je bij de bibliotheek?
Zo’n 10 jaar geleden, toen de bouw van onze mooie nieuwe bibliotheek bijna voltooid was, heb ik Rob Vellinga (de toenmalig directeur) gevraagd of ik iets op het gebied van digitale marketing kon doen. Ik zocht een onderwerp voor mijn afstudeeropdracht (een HBO opleiding Nextmarketeer) en we kwamen toen snel samen tot de conclusie dat een filmhuis in de bibliotheek wel een geweldig idee zou zijn. Met een financiële ondersteuning van de Rabo-bank is dit gelukt. Mijn geluksmomentje (het behalen van mijn dipoloma Nextmarketeer) heb ik gevierd met mijn familie en vrienden in de bibliotheek met de vertoning van de film van Michael Jackson “This is it”. Vanaf dat moment heeft de bibliotheek een speciaal plekje in mijn hart.
Ben je nog aan het werk in de bibliotheek?
Ook in deze moeilijke tijd kan ik gelukkig nog werken in de bibliotheek. Ik zet de ingeleverde boeken weer terug op de juiste plek en nu het zo rustig is, ben ik alle planken met boeken in de kinderhoek aan het schoonmaken. Ik kan niet wachten tot al die kleine hummeltjes daar weer rondlopen en ik flarden van hun onderlinge gesprekjes kan opvangen terwijl ik aan het werk ben. Het is nu zo stil …
Hoe is het je de afgelopen weken vergaan?
De eerste weken raakte ik aardig van slag. Ik kon geen dagritme vinden. Mijn telefoon en laptop was ik ook op uitgekeken en toen ben ik iedere dag gaan fietsen en wandelen. Ik ontdek hoe mooi het voorjaar is en wat een prachtige fiets- en wandeltochten je in deze omgeving kunt maken. Het prachtige weer helpt daarbij ook wel een handje mee.
Wat mis je in deze tijd van coronamaatregelen?
Mijn sociale contacten en fijne gesprekken met familie en vrienden. Via de e-mail, whatapp of telefoon probeer ik zo veel mogelijk contact te houden met iedereen, maar dat is toch anders. Ik kijk mensen graag in de ogen.
Heb je een leuke lees-, kijk-, of luistertip voor anderen?
Op Netflix heb ik net de serie La Forêt gekeken en het boek “Sofia draagt altijd zwart” van Paolo Cognetti vind ik een aanrader.
Wat neem je mee als deze crisis voorbij is? Wat ga je anders doen?
We vielen in slaap in de ene wereld en werden wakker in de andere.
Plots heeft Disney geen magie meer,
Parijs is niet meer romantisch,
New York staat niet meer op,
De Chinese muur is geen fort meer
en Mekka is leeg
Knuffels en kusjes worden ineens wapens
en het niet bezoeken van ouders en vrienden een daad van liefde.
Plotseling besef je dat macht, schoonheid en geld waardeloos zijn
en je niet de zuurstof geven waar je voor vecht.
De wereld gaat verder met zijn leven en het is prachtig.
Het zet alleen mensen in kooien en misschien stuurt het ons wel een bericht;
“Jullie zijn niet nodig. De lucht, aarde, water en hemel zonder doen het prima zonder jullie.
Als je terugkomt, vergeet dan niet dat jullie mijn gasten zijn. Niet mijn meesters.”
Niet zo’n aardig berichtje voor de mensheid, maar het schud ons wel wakker.
Laten we straks als we allemaal weer “vrij” gelaten worden en weer samen kunnen zijn, blij zijn dat we hier over mogen nadenken.
Blijf gezond!
Carla
