De Raad van State heeft het besluit van de gemeenteraad voor de bouw van één enkele woning aan het Ammonslaantje vernietigd. De gemeente heeft het besluit ‘niet met de vereiste zorgvuldigheid’ voorbereid en ‘niet deugdelijk gemotiveerd’. De partijen die dit voorstel aan een meerderheid hielpen mogen zich dit aanrekenen.
Het idee om aan het Ammonslaantje een woning te bouwen kwam van een Wassenaarse particulier, die het vorige college achter zijn initiatief kreeg, en de plankosten uit eigen zak betaalde. De steun van het college was opmerkelijk want in het bestemmingsplan Ammonslaantje-Maaldrift staat: ‘het is van belang dat de openheid in stand blijft en het aantal woningen niet toeneemt.’
De hoogste bestuursrechter oordeelde dat niet duidelijk is hoe de gemeenteraad de bouw van een woning kan toestaan en tegelijkertijd de openheid van het gebied wil beschermen.
Het is het vorige college geweest dat dit onzorgvuldige en ondeugdelijke besluit aan de gemeenteraad heeft voorgelegd, onder het motto ‘denken in mogelijkheden’. Dit voorstel kreeg een nipte meerderheid in de gemeenteraad, ondanks de luide bezwaren en waarschuwingen van de omwonenden, de eigen ambtenaren, de bijna voltallige oppositie, twee coalitiepartijen en, inderdaad, ook de Vrienden van Wassenaar.
Uit het debat rees het beeld op van bestuurders die niet begrijpen of niet willen begrijpen wat een bestemmingsplan is: een wettelijk document dat voor zowel burgers en bedrijven als voor de overheid bindend is. Het gevolg was willekeur.
Volgens de voormalige wethouder gaf het bestemmingsplan slechts kaders aan, maar waren die in dit geval ‘te heftig, onvoldoende afgewogen en daarom niet terecht’. De voorstanders van woningbouw gingen niet in op de juridische bezwaren maar stelden dat bouwaanvragen nu eenmaal ‘altijd op weerstand bij omwonenden stuiten’ of ze vragen ‘om een visie’. Eén raadslid was zelfs van mening dat op die plek ‘een huis hoort te staan’, bestemmingsplan of geen bestemmingsplan.
Het gevolg is dat omwonenden jarenlang in onzekerheid verkeerden en bij de Raad van State hun gelijk moesten halen. Iedereen die een gerechtelijke procedure heeft gevoerd weet met hoeveel moeite en stress dit gepaard kan gaan. Het gevolg is ook dat de initiatiefnemer, wiens enige fout is dat hij op de wethouder vertrouwde, voor tienduizenden euro’s heeft verspild aan rapporten, plannen en onderzoeken.
Dit zijn de nare gevolgen van onzorgvuldig bestuur.
De Vrienden zijn voor zorgvuldig bestuur.
