Bankjespraat…

Mondje dicht hoor, ik zit er midden in….
Je vindt me vaak op een bankje in Wassenaar neergezet speciaal voor de wijze hoofden zoals ik. Da’s tenminste waar ik zelf van uitga. Favoriete plekjes? Nou, ik heb er vier: het bankje tegenover de ingang van Duinrell (Kaatjes favoriete plek, daar zie je meer dan op een middag televisie). Dan het bankje in het Berkheiveld, in trek bij de asielzoekers van Duinrell – altijd een praatje, soms ook een praat. Vervolgens het bankje bij de speeltuin aan de Dr. Mansveltkade, daar praat ik vaak met jonge moeders en hun kleintjes, die allemaal gek zijn op Bikki. En tenslotte het bankje op de hoek van de Katwijkseweg en de Van Bronckhorstlaan – da’s voor de bankbrigade, ook wel de grijze raad.

Daar schuift van alles aan: oude bekenden, toevallige passanten en ja… ook een paar Katwijkers die denken dat-ze mee mogen praten over Wassenaar. Nou, dat doen ze ook en als praten pindakaas was, dan ging je na afloop met een hele doos naar huis. Alles waar je in Wassenaar van kunt dromen, of beter gezegd wakker van ligt, komt voorbij. Ergernis zat. Verbazing ook. Maar wil je een advies? Ga er zelf eens zomaar een middagje bij zitten. Je lacht je een breuk.

De vaste mopperlijst

We springen soms van de hak op de tak. Er is geen touw aan vast te knopen. We denderen soms over elkaar heen van het ene onderwerp naar het andere. Ik heb me voorgenomen om maar eens een opsomming van de babbelwaar, die steevast terug komt, op papier te zetten. Sommige ga ik aan voorbij zoals het geklaag over het feit dat er voor ouderen wel langer thuis gewoond mag worden, maar zonder dat er een fatsoenlijke stoep of bankje bij is. Maar bij de andere babbelwaar krijg je soms de meeste ingewikkelde praatsessie.

Een opsomming van de babbelwaar:

• Kasteel Oud Wassenaar: Staat daar als een sprookje. Prachtig, maar voor je het weet zakt het in de vijver. Niemand doet er wat aan!
• NIAS in Rijksdorp: Iedereen heeft een plannetje – appartementen, verzorging, cultuur, ’t is net een surprise-ei maar welke verrassing?
• Koffiehuisje Buurtweg: Vroeger gezelligheid, nu een schaamteplek. Zet er desnoods twee vrijwilligers neer met een thermoskan en een koekjestrommel. Maar gelukkig hoorden we, dat er een nieuwe eigenaar komt. Dat is lekker, maar wij blijven op onze plek.
• De Warenar: Van parochiehuis naar buurthuis van de toekomst. Hup, deur open en samenkomen.  
• Huize Ivicke: Al twintig jaar een schandaal. Eerst krakers, dan opknappen, weer krakers en nu weer leeg. Moet nu maar eens een besluit komen: Koop het zelf en maak er een gemeentemuseum van!
• Duindigt: Paarden, historie en ondertussen verdwijnt het in het zand ofwel een bodemloze put. Laat eens zien of je het wilt maken of breken.
• Perzische tuin: Een juweel achter in het Oostdorp. Je hoort er nooit wat over. Maar een bruggetje over de Kaswetering? Ho, ho, straks komen er rondvaartboten door de Kaswetering, stel je voor.
• Strandvisie: Mooie praatjes, maar de duinen groeien sneller dan de plannen. Gelukkig is er een aanvang gemaakt, van wat? Nieuwe bermen!
• Burgerberaad verkeer: Iedereen mag meepraten. Nou ja, honderd man dan. Er schijnt schot in te zitten! De roos staat op 30 km.
• Rijksstraatweg: Al in 2011 riep iemand: duplex tunnel. En? Nog steeds niks.
• Ouderenbeleid: Langer thuis wonen is prachtig, maar maak de stoep vlak, anders lig je zelf in het ziekenhuis.
• Trouwlocatie: De Paauw valt af. Maar waar dan wél? In de Binnenhaven, de Berkhei of bij ons het bankje in Rijksdorp? Leuk maar we doen het niet voor niks.
• Bunker Seys-Inquart: Of je bewaart ‘m of je sloopt ‘m, maar stop met eindeloos wauwelen. Beton blijft beton.
• Huize De Paauw: Ons raadhuis. Ja, er mag best een lift in en een bakkie op gezette tijden met de burgemeester zou ook niet misstaan. Maar een paar miljoen erin pompen? Kom op zeg onze eigen De Paauw waar miljoenen in verdwijnen zonder dat iemand de lift gebruikt. 
• Brandweermuseum: Schande dat de collectie uit De Paauw is gesodemieterd. De Schulpwei had een prachtplek geweest. Maar luisteren? Ho maar.
• Archief en historisch museum: Een dorp zonder geheugen is een dorp zonder ziel. En wij? Wij smijten onze ziel zo de container in.
• Marechausseekazerne: Stiller dan een kluis in de duinen.
• Afvalberg Hogeboomseweg: Vol is vol. Dus regel wat nieuws. Maar schuiven kunnen ze goed, hè.
• Rozenplein: Al jaren een chaos. Maak er dan maar een attractiepark van: “Kom kijken hoe we het níet oplossen’. Maar dan wel graag op iedere hoek een bankje.
• Woonzorgvisie: Aandachtsgroepen genoeg. Maar aandacht is nog geen woning.
• Economische visie: Niet in een la laten verstoffen. Uitbreiden, kansen pakken, ondernemers steunen.
• Gemeentekantoor: Al jaren voldoet het niet. Maar er is een plan? Wij zijn benieuwd naar de locatie. Zal wel Wassenaar-Noord zijn, daar kan van alles! 
• Weekmarkt Berkheistraat: Elk jaar minder kramen. Nog even en het past op een postzegel. Maak het weer gezellig. Zet de kramen weer terug in de Berkheistraat en gebruik het andere als parkeerterrein. Dat trekt volk aan!
• Scholen Katholiek Onderwijs: Er is een nieuwe locatie. Alleen schot in de zaak? Nee, maar met godsdienst moet je blijkbaar geen haast hebben.
• Vervallen deuren en muur in de Berkheistraat: Al jaren een doorn in het oog. “Hoe ouder hoe mooier” denken ze. Tot-ie omvalt. Op je kop.
• Sportvisie: Fit en sterk Wassenaar maar er gaat wel ieder jaar minder centen naartoe dus: Een lachertje….

En dan…..

Ineens, ergens tussen de koffie en het koekje, zegt er eentje: “Hij komt er weer aan. Op zondag hè.” We wisten eerst niet wie er werd bedoeld en kijken elkaar aan van: wie dan? De burgemeester voor een bakkie? De wijkagent? De opruimploeg van de gemeente misschien? Maar nee hoor, blijkt hij dus De Goedheiligman te bedoelen. De oude baas met tabberd en baard en z’n Pietermanknechten. Op zondag in Wassenaar! Dat was jaren geleden onbespreekbaar. En dan gaat het los op het bankje. “Heb je het gehoord, Sam? De stoomboot vertrekt uit Spanje, ondanks de crisis.

En die Pieten? Die moeten tegenwoordig op cursus bij de commissie van gelijke kleuren.”  Nou toen wist ik genoeg. Ik zeg: ‘Laat die Piet toch zwart, paars of gestreept zijn, als-ie maar de cadeautjes brengt.’ We lachen, maar onder het lachen zit wat weemoed. Want vroeger, ja vroeger, toen kreeg je nog een ‘Buijs’ negerzoen in je schoen. Nu mag je het niet eens meer zeggen zonder dat iemand in de kramp schiet. “Chocozoen”, zeggen ze nu. Maar wie wil er nou een chocozoen? Dat klinkt als een mislukte pudding. Ja, in België was er een leukere naam: Negerinnentet.

Daar kon je alle kanten mee op maar daar heet het nu Mellowcake. En dan is daar weer dat gezeur over die liedjes. ‘Dag Sinterklaasje’ mag nog nét, maar bij ‘Zwarte Piet, wiedewiedewiet’ staan ze gelijk met de wokepan te zwaaien. Nou ja, dan zingen we wel: ‘Dag vrijwilliger, wiedewiedewiet, dank je wel voor je piet!’ Maar goed, het schijnt dus allemaal inclusief en respectvol te worden zoals elk jaar. Dus ja, komende zondag de 16e komt ‘ie in Wassenaar aan aan de Haven!’ En we zullen klappen en zwaaien en zingen, want dat hoort zo. 

De Pepernotenpolitiek

Er wordt nog flink gelachen als iemand zegt: “De Sint is tenminste eerlijk. Die zegt gewoon: wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Onze politiek zegt: wie spaart, krijgt strafrente, wie leent, krijgt subsidie!” En ja, daar heeft hij een punt. De rupsjes-nooit-genoeg in Den Haag zitten weer te smullen van nieuwe plannen. Er komt een nieuw kabinet. Let op: Lagere pensioenen, duurdere benzine, hogere zorgpremies. ‘Hij komt, hij komt… vol verwachting kloppen onze harten,’ zing ik dan, ‘maar wat zal hij brengen? Nog meer belasting?’ We besluiten dat we het allemaal moeten nemen zoals het komt. “De Sint gaat tenminste na 6 december weer weg,” zeg ik, “maar van sommige bestuurders raken we nooit af.”

Over oude tijden en jonge helden

En terwijl de wind door het Rijksdorp waait, worden we ineens nostalgisch. We mijmeren over onze jeugd in de Rooie Buurt, toen geluk nog heel gewoon was. Toen je nog buiten speelde tot de lantaarns aangingen, toen de buren je kenden bij voornaam, toen je de sleutel van elkaar had en je de rozenstruiken gewoon water gaf omdat ze dorst hadden. Weet je wat ik zei? “Doe als vampieren en zuig elkaar leeg.
Iedereen heeft wel iets waar een ander wat aan heeft. Dat is verbinding. En dat missen we tegenwoordig”.

Terug naar het bankje

Tegen het eind van de middag zakt de zon weg achter de duinen. Er komt nog één opmerking uit de mond van Piet uit de Havenstraat: “Zeg Sam, als de Sint straks weer vertrekt, wie brengt er dan nog wat gezelligheid in dit dorp?” Ik glimlach en zeg: “Nou Piet, dan moeten we dat zelf maar doen. Hier op het bankje. Met een bakkie, een babbel, en een zak vol oude verhalen. Want wie alleen maar kletst zonder te luisteren, die kan beter bij ons op het bankje komen zitten. Scheelt tenminste pindakaas.”
En zo zitten we daar. De ouwe garde van Wassenaar en een paar Katwijkers die de zee zat zijn, mopperend en lachend tegelijk. Met politiek, Sint en Piet, onafgemaakte zaken allemaal in één gesprek. Maar we denken allemaal hetzelfde, wij oudjes zijn niet gek! We lezen het, we zeggen het. Alleen luisteren….nee, dat doen we niet.

En eerlijk is eerlijk: er is geen raadsvergadering die zo gezellig is als dat bankje bij ons in het Rijksdorp. Maar als de gemeentelijke politieke partijen in 2026 weer met verkiezingspraatjes aankomen, vraag dan eerst: Wat hebben jullie gedaan met die lijst die al tien jaar ligt te verstoffen?”

Sam Babbel