Wassenaar – Soms vraagt een bezoeker van Brandweermuseum Wassenaar iets waarop we niet meteen antwoord weten. Dan zoeken we het op. Dat kan soms even duren, maar vaak is de zoektocht succesvol en inspirerend. Zo ook in het geval van ‘ossenbloed’. Dat is een schuimvormend middel, op basis van dierlijk materiaal, proteïne. In de vorige eeuw werd het gebruikt bij brandstofbranden bijvoorbeeld. Het schuim dekt de brand af.
Ruim dertig jaar geleden is men er mee gestopt omdat er synthetische schuimvormende middelen kwamen die goed werkten, maar niet zo stonken als ossenbloed. Omdat die middelen duurder waren is ossenbloed nog wel een tijd gebruikt om te oefenen. Om er achter te komen wat het was en hoe en wanneer het gebruikt werd hebben we verschillende mensen benaderd. Bevriende brandweermensen lieten ons weten dat het al lang niet meer gebruikt werd, en dat het vreselijk stonk. Via het hulpverleningsforum kregen we goede beschrijvingen en verwijzingen naar handelsnamen. Er bleek op 29 april 1968 brand geweest te zijn in de machinekamer van Hr.Ms. Karel Doorman. Daar werden jerrycans ossenbloed in een lange rij marinemensen doorgegeven.
Ook van de brandweer Rotterdam kregen we foto’s. Via de Gezamenlijke Brandweer kwamen we in contact met Falck, waar een enthousiaste medewerker ons liet weten dat ze daar nog een kleine hoeveelheid hebben staan, weliswaar niet in de oorspronkelijk verpakking, maar toch. Dat ossenbloed was weer afkomstig van de Bedrijfsbrandweer van Shell Moerdijk. Vorige week bracht de post een pakje met een zorgvuldig ingepakt plastic flesje met wat echt ossenbloed. Een mooie aanwinst voor onze verzameling. Dank zij de hulp van verschillende mensen die weer anderen nieuwsgierig maakten. De bezoeker die de vraag heeft gesteld is inmiddels ook op de hoogte gesteld. En we zoeken natuurlijk nog verder, want in een museum wil je nu eenmaal zoveel mogelijk te weten komen.
Column Brandweermuseum Wassenaar
Ook in een klein museum als het Brandweermuseum Wassenaar gebeurt van alles dat voor de meeste mensen verborgen blijft. Niet omdat het geheim is, maar omdat er meestal geen gelegenheid is om er over te berichten. Met deze wekelijkse column willen we dat veranderen. De ene week kan het gaan over een schenking, dan weer over een bijzondere ontmoeting, over een probleem met de vaste collectie, over de dringende behoefte aan hulp of over iets waarop we trots zijn. brandweermuseum@wassenaar.nl, www.brandweermuseumwassenaar.nl ook op twitter en facebook.
