Wassenaar – Fotografen zijn altijd belangrijk geweest voor Brandweermuseum Wassenaar. Dat is trouwens nog steeds zo. Ook de onlangs overleden Jan Stegeman heeft met foto’s bijgedragen aan de collectie van het museum. En daarmee ook aan de Wassenaarse geschiedenis. Hij documenteerde met zijn foto’s. Bij het afscheid van een brandweerman of bij een brand in het dorp.
De fotocollectie van het museum is van belang als documentatie en als bron van verhalen. Verhalen van de mensen die branden hebben ondergaan, hebben bestreden fo alleen maar hebben geobserveerd.
Behalve Jan Stegeman heeft het museum veel te danken aan andere fotografen, waaronder Luc Dietz, Arthur van Wezel, Frans Micklinghoff, Rene de Wit, Bouwe Prins, Anton Overklift Vaupel Klein. En dan noem ik er nog maar een paar. We zijn druk bezig de fotocollectie in kaart te brengen. Dat betekent scannen, invoegen in het Atlantis systeem van het gemeentearchief, zodat de foto’s op het web staan, opzetten op zuurvrij papier, zodat de foto’s goed bewaard blijven en registreren van de foto’s. Vaak is het niet precies bekend wie er op de foto’s staan en dan proberen we dat te achterhalen. Maar meestal is wel de datum bekend waarop de foto is gemaakt en de gebeurtenis waarom het ging. Zo geleidelijk aan wordt de hele fotocollectie toegankelijk. Dat is van groot belang. Regelmatig krijgen we vragen van nazaten over foto’s van hun vader of grootvader. Meestal kunnen we die na enig zoeken wel beantwoorden, maar als de collectie is geregistreerd is dat veel sneller en gemakkelijker te doen. Dat is dan ook van betekenis voor tentoonstellingen of evenementen, in ons eigen museum of voor andere musea.
Foto’s kunnen ook herinneringen oproepen zodat er verhalen van ooggetuigen boven water komen. Dat is heel mooi, want door verhalen van ooggetuigen gaat de geschiedenis leven. Niet dat alle ooggetuigen het met elkaar eens zijn over eenzelfde gebeurtenis. Integendeel, soms zijn er heftige discussie over hoe het nu precies geweest is. Maar het is levendig.
Dat hebben we gezien bij de bijeenkomst over de Schoolstraatbrand uit 1986. Daar werd druk gediscussieerd over de aanrijtijd van de brandweer. In zo’n geval is de ‘waarheid’ gemakkelijk te achterhalen, omdat de brandweer en de politie alles precies vastleggen. Maar dat wil niet zeggen dat de feiten anders beleefd kunnen zijn dan op papier staat. Als je moet wachten lijkt het soms eeuwig te duren.
Als we in het museum de papieren foto’s hebben afgewerkt (dat kan nog even duren) moeten we ook de digitale foto’s registreren en documenteren. Daarbij doen zich weer andere problemen voor. Opzetten op zuurvrij papier is niet aan de orde, maar hoe lang blijft een Jpeg bewaard en toegankelijk? Moeten we op zoek naar andere bestandsformaten die de jaren doorstaan?
Er is voorlopig nog genoeg te doen.
