Herinnering aan brandweercommandant Roel Post

Wassenaar – Op 17 april overleed op 80 jarige leeftijd oud brandweercommandant Roel Post. Toen hij in 1988 afscheid name als commandant werd er een indrukwekkende groepsfoto gemaakt in de kazerne aan de Pieter Twentlaan. Toen verscheen er ook in het wassenaars Nieuwsblad een stuk van de hand van Ruurdt onder de titel “Brandweer, zout en wielen”. Als hommage aan oud brandweercommandant Roel Post laten we hier dat stuk nog een keer zien met een fragment van de groepsfoto:

“Toen we die Donderdagmiddag weer eens in de mooiste brandweerkazerne van Nederland binnenstapten, ging meteen weer die wereld van herinnering open. Ik zou zeker door een schier ondragelijk gevoel vol treurnis en melancholie zijn overmand, wanneer niet juist een feestelijke samenkomst op het programma had gestaan. Ik trok dus een opgewekte snoet, want dat behoort men dan bij de hand te hebben. Het was in groten getale dat men afscheid kwam nemen van commandant Roel Post, die wel te beschouwen is als de laatste der Mohikanen, want zijn afscheid markeert min of meer het einde van een periode en het zal na zijn vertrek nooit meer zijn, zoals het geweest is. Niet alleen een commandant nam afscheid, heel de brandweer gaat hier weg en de mooiste kazerne zal een gans andere bestemming krijgen. Als de stenen spreken konden, dan zou er daar heel wat te horen zijn! Door zovele gedachten werd ik die middag besprongen, dat het ondoenlijk is om het allemaal hier in één hoek te vangen. Een afscheid stemt zelden vrolijk en het is misschien daarom, dat het adieu doorgaans rijkelijk met drank besprenkeld wordt. Er ontstaat dan al dra een soort opgewektheid, welke niet dadelijk door een ieder van echt te onderscheiden is. Het was in de nog niet zo heel lang geleden in gebruik genomen cantine, dat er geschonken zou worden. Daarheen dus gingen ook wij op weg. Omdat het wel eens de laatste keer hier zou kunnen zijn en ik van die gebeurtenis niks wilde missen, had ik besloten me niet door de drank te laten beetnemen. De zoutjes daarentegen heb ik alle eer aangedaan, want men moet toch ergens met z’n handen blijven nietwaar! Een oude zegswijze leert bovendien: “Benader je het verkeer met zout, dan ga je zelden in de fout!” Om ons heen kijkend in die gezellige ruimte, ontwaarden we prompt een prachtig, dik en handgeknoopt kleed in vele mooie tinten groen aan de wand, natuurlijk nog van de zo kunst¬zinnige en vaardige hand van Alexandra! Tot woningen zal het oude gebouw worden omgeturned. Woningen ach ja, nu en ook vroeger woonden hier al mensen die een riant uitzicht hadden vanuit de hoogte Mijn gedachten gingen terug naar de families Bollen, Zijlstra en Hakkeling om de bekendste namen maar te noemen. Vele beelden uit het verleden doemden op. De telgen zwermden uit. Soms zoek je er nog eens een op, of kom je er een tegen, op de TV, op school of zomaar op straat of in een winkel. De jeugd, een aardige ontmoeting, ’t is als het zout in de pap en je hoort nogereis, hoe of het verderging. Begon de vertrekkende R. Post zijn succesvolle carrière bij de brandweer destijds in ’56 in de ploeg Hakkeling er was ook nog die andere “ploeg” Hakkeling en toen vader Duiven- voorden destijds vernam, dat zijn zoon Kees hem een van die aardige meisjes Hakkeling als schoondochter bezorgen wilde, stemde hij ei daarom ook zo van harte mee in, omdat hij terstond ook het nog bijkomende voordeel zal hebben gezien van een dochter van iemand van de brandweer. Met zulk een schoondochter, zo moet hij hebben gedacht, zou het met het begieteren van bloemen en planten in de zaak zeker welgoedzitten. Welaan, het zit nu al zo’n 25 jaren goed met Nel in het Bloemenhuis. En het is nu ook alweer zo’n 40 jaren geleden dat haar man Kees in de zaak van zijn vader stapte. En, ze zitten er nog op rozen, want ze houden van bloemen en bloemen…precies, die houden van mensen! Dat hun oudste zoon Marco niet in de bloemen gaan zou, heeft er eigenlijk altijd ingezeten, immers reeds als kleuter toonde hij belangstelling voor fietsen ¬en sleutelen daaraan. Nu is hij 23 jaar en heeft een eigen zaak “Marco-Tweewielers” opgezet, in de Kerkstraat op de hoek van de Korenlaan waar wij de fietsenzaak van Van Leeuwen, later voortgezet door Orie zo node misten. Het vak heeft Marco in Leiden geleerd bij Walenkamp en later bij Hagen op de Luifelbaan kreeg hij het helemaal onder de knie. W& nu zijn fiets bij Marco wil laten herstellen, moet maar even achterom lopen, maar ook zijn winkel is uitstekend voorzien! U wordt op een plezierige wijze geholpen en wie eenmaal bij Marco’s Tweewielers geweest, kan weer alle kanten uitfietsen! Zelf is hij vroeger nog op een driewieler begonnen.” Ruurdt